Ndonjëherë duhet të jesh një feniks për të gjetur forcën për t’u rritur dhe ngritur në fluturim. Ashtu si zemërimi të djeg së brendshmi apo kur ndjeheni i lënë pas dore. Ashtu siç në ëndrra të shihni shkatërrimin dhe kupton se gjithçka pe ishte në fakt vetëm një reflektim i syve. Ashtu si ndershmëria shkelet dhe besnikëria është një fjalë e pakuptimtë, pa një përgjigje.
Ashtu si kur një dashur nuk është dashuri, por nevojë, një situatë e rehatshme, një gënjeshtër që kanë dashur të ta thonë, dhe që befas një ditë ju sjell përsëri në realitet. Ashtu si kur besimi është i përbuzur, i tallur, i ndotur nga balta e thashethemeve, i ofenduar nga keqdashja dhe frustrimi i të tjerëve. Kur gjithçka që besove, ishte vetëm një gënjeshtër e veshur mirë. Kur trishtimi ju konsumon dhe shpresa ju braktis. Kur papritur vjen errësira në ditët tuaja dhe dielli nuk mund ta shohë më…
Atëherë bëhet i nevojshëm transformimi në hi, rilindja, transformimi në Feniks dhe rikthimi në fluturime të mëdha. Sepse ne vuajmë, qajmë, rrëzohemi, por mund të bëhemi dhe zogj zjarri, të patrembur dhe të aftë për t’u përballur me çdo sfidë dhe për të kapërcyer çfarëdo pengese. Kur flakët të konsumojnë, dorëzohuni dhe përgatituni për rilindje, rikthehuni me pupla të artë dhe të shndritshëm.
Kthehu përsëri për t’i treguar botës se PO, flakët provokojnë dhimbje, por ato nuk ju trembin më. Kur Feniksi kthehet, është edhe më bukur, më i fortë. Sepse dhimbja na mëson, vuajtja na jep dinjitet, thëngjijtë e shpirtit na bëjnë të pavdekshëm dhe forca jonë del në sipërfaqe. Sepse bukuria e vërtetë është të dish të sillesh kush je, i ri në formë, forcë, kurajë, por dhe vetvetja në thelb. Sepse dhimbjet më të thella janë ato që ju transformojnë në një gjigant që vret dragonjtë dhe fiton luftërat më të vështira!
Çdo rilindje sjell me vete një vetëdije të re, kurajën e një zemre që kalon përtej egërsisë njerëzore. Sjell buzëqeshjen e atyre që nuk dorëzohen, nuk përulen, por qëndrojnë dinjitozë në humbje, në zhgënjim. Sjell dritën e lindur nga zjarri që djeg ëndrrat, që bëri hi shpresat. Është një dritë e mrekullueshme, e gjallë dhe e guximshme. Është e jotja dhe e ke fituar me një çmim të lartë. Feniksi është dashuria që fiton, jo për një burrë, për një grua apo për një mik. Është dashuria universale që përqafon dhe përfshin gjithçka. Dashuria për jetën!
Botuar në Revistën “Psikologjia”, Nr. 139
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
