Miqësia: drejtësi, jo lehtësim. Dhe është një ndryshim i madh. Kush gjen një mik, gjen një thesar. Ok, por kush gjen një thesar?
Për miqësinë, edhe një fëmijë mund të ketë fjalën e tij, sepse miqësia menjëherë pas familjes përfaqëson përvojën e parë reale të jetës me të cilën përballemi. Dhe mos harro, ne mund të kuptojmë aq shumë për miqësinë që nga fëmijëria. Lodrat, ëmbëlsirat, ndihmësit gjatë lojës në grup, na mësojnë të jemi fëmijë “të mirë”, veçanërisht me të tjerët. Sa prej atyre të tjerëve janë pranë jush edhe sot?
Justifikimet mund të jenë të shumëfishta, mungesa e kohës, hapësira që na ndan. Por jam i sigurt se miqtë tuaj më të mirë nuk do t’i shohin dhe dëgjojnë çdo ditë.
Miqësia ka dy përbërës kryesorë: e para është zbulimi i asaj që na bën të ngjashëm. Dhe e dyta është respektimi i asaj që na bën ndryshe. (Peanuts)
Proces shumë i komplikuar, duke zbuluar dhe respektuar veten. Dy elementë që kërkojnë kohë dhe përkushtim. Të cilat në mënyrë të përpiktë tentojnë të ulen dhe duke u rritur, mësojmë të njohim botën për atë që është dhe bashkë me botën edhe njerëzit që e popullojnë atë.
Ekzistojnë kategori të ndryshme të burrave dhe grave, të nxitur nga vlera dhe interesa të sëmurë që i shtyjnë ata që të na afrohen në një kohë shumë të shkurtër. Kjo është një garë e pamëshirshme, nga shkolla në punë. Ata bëhen miqtë e tu, disa ju kërkojnë gjithmonë të njëjtat gjëra, të tjerët e kalojnë këtë hap dhe tregojnë interesin e tyre personal.
Ka individë vetëm të fasadave, të tilla si shtëpitë e papërfunduara për shkak të mungesës së parave. Ata kanë hyrjen e denjë për një pallat të madh, por dhomat e brendshme krahasohen me kasollet e papastra. (Baltasar Gracián)
Përdorin njëmijë maska për t’u përzier dhe ndryshuar me lehtësi sipas situatave. Por me çfarë çmimi? A mund të imagjinoni një jetë në të cilën nga një rubrikë me një mijë kontakte, asnjë nga këto nuk do t’i përgjigjej menjëherë thirrjes suaj për ndihmë?
Nuk më shqetëson fakti që më keni gënjyer, unë jam i mërzitur sepse tani e tutje nuk mund t’ju besoj më. (Friedrich Nietzsche)
Sepse po, besimi është ndërtuar me aq shumë përpjekje saqë humbja është një moment. Ata që paguajnë çmimin janë mbi të gjitha ata që nga natyra janë të mirë dhe naivë, por me anë të ballafaqimit me këtë prani të bezdisshme, të quajtur komoditet, mëson të krijojë kockat e dikujt.
Nuk është rastësi që tani jemi bërë skeptikë për ndonjë gjë, madje edhe më shumë për njerëzit. Çështja është se do të ishte shumë e lehtë për të fajësuar dinamikën delikate të shoqërisë. Njerëzit janë qenie njerëzore, me aftësi për dallim dhe me vlera që kalojnë. Le të ndalojmë së besuari se ne jemi kukulla, të mbushur me logjikën e ftohtë të atyre që kanë më shumë fuqi sesa ne.
Ne e lëmë atë për gjërat që mund të blejmë, kërkojmë dhe mbi të gjitha japim drejtësi. Do të kemi përjetuar kaq shumë zhgënjime, por në asnjë mënyrë nuk janë të krahasueshme me gëzimet e miqve tanë të vërtetë?
Një këshillë e fundit: shpesh miqësitë e vërteta janë ato që lindin që nga vegjëlia, që rriten dhe i mbijetojnë gjithçkaje, por mendoni se për sa guxim keni nevojë për të ndërtuar një miqësi midis njerëzve “të pjekur” të cilët, pavarësisht gjithçkaje dhe gjithsecilit, zgjedhin ta duan njëri-tjetrin. Siç duhet.
Burimi / www.curiositadallarete.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
