Një studim i kohëve të fundit nga APA (Shoqata e Psikologëve Amerikanë) të botuar në ‘Psychology and Aging’ na lejoi të vërtetonim atë që shumë prej nesh dyshonim: me kalimin e viteve, ndryshojnë parametrat e miqësisë. Konkretisht, në moshën 30 vjeçare, cilësia e miqësisë është më e rëndësishme se sasia.
Ky studim zbulon se në moshën 20 vjeçare kemi lidhje me një shumëllojshmëri të gjerë njerëzish që pasurojnë vizionin tonë për botën, ndikon në personalitetin tonë dhe në gjerësinë tonë të pritjeve. Në moshën 30 vjeçare, në vend të kësaj, ne jemi të lodhur nga shoqëria për të argëtuar njerëz të tjerë dhe ne preferojmë më shumë cilësi në marrëdhëniet tona dhe kjo materializohet në gjithçka që kemi mësuar.
Studimi tregoi se marrëdhëniet e të dy grupmoshave patën një efekt afatgjatë: njerëzit që kishin shumë miq në moshën 20 vjeçare dhe pak në 30 vjeç, por me cilësi më të mirë, kishin shëndet më të mirë psikologjik në moshën 50 vjeçare. Përfundimi nuk nënkupton që të keni më pak miq në moshën 30 vjeç, por të zgjidhni ata që me të vërtetë iu bëjnë të ndiheni mirë.
Miqësi gjatë rrjedhës së jetës
Rëndësia që i japim miqësisë mbetet konstante gjatë rrjedhës së jetës, por në çdo fazë manifestohet në një mënyrë të caktuar. Kur jemi të vegjël, u japim më shumë rëndësi figurave autoritare që na rrethojnë: prindërit dhe profesorëve. Ne kemi lidhje me fëmijët e tjerë për të zhvilluar gradualisht vetëdijen e individualitetit tonë personal, për të vënë në lëvizje aftësitë tona emocionale, njohëse dhe shoqërore përmes lojës dhe shkollës.
Gjatë adoleshencës, koncepti i miqësisë ndryshon rrënjësisht. Në këtë fazë, marrëdhëniet me moshatarët tanë dhe jo me figurat autoritare do të përcaktojnë karakterin tonë dhe formimin fillestar të identitetit, i cili do të jetë më shumë ose më pak i mundur në bazë të mundësisë për t’u lidhur me adoleshentët e tjerë të ngjashëm me ne .
Në këtë fazë, miqësia përjetohet më intensivisht dhe normalizohet me fillimin e rinisë, kur miqësia do të luajë një rol vendimtar në zhvillimin e personalitetit, zakoneve dhe interesave tona. Afro 30 vjet, këto marrëdhënie do të jenë më pak në numër dhe më selektive.
Miqtë në moshën 20 vjeçare
Kur jemi 20 vjeç, e gjithë bota jonë po vlon. Ne nuk i kemi shumë të qarta gjërat, por veprojmë pa frikë dhe me një spontanitet që na bën të takojmë shumë njerëz. Gjithashtu dhimbjet janë jetuar në një mënyrë shumë intensive dhe ne jetojmë në polin e intimitetit kundrejt izolimit, pasi gjithçka duket të jetë shumë e polarizuar.
“Miqësia është më e vështirë dhe më e rrallë se dashuria. Për këtë ne duhet ta shpëtojmë gjithsesi” -Alberto Moravia-
Ne kemi nevojë të takojmë njerëz të rinj për të ushqyer veten, pa shumë paragjykime apo pritje… ne ndeshim një gjyq të vazhdueshëm shoqëror me njerëz që nuk i njohim, sepse ne kemi nevojë për ta, ne duhet të gëzojmë lirinë tonë dhe të shohim se çfarë na intereson vërtet.
Në studimin që përmendëm, u theksua edhe një fakt shumë i çuditshëm: nëse në moshën 20 vjeçare kemi pasur pak miq, në moshën 50 vjeçare, kjo gjë ndikon ndjeshëm në shëndetin tonë. Të jetosh çdo fazë me intensitet dhe qëndrimin e nevojshëm nuk është një mit.
Në moshën 20 vjeçare duhet të kemi një qëndrim kurioz, një frymë të lirë dhe energji për të jetuar të gjitha përvojat e përshtatshme për këtë moshë: të biem në dashuri, të zhgënjehemi, të udhëtojmë, të kërcejmë dhe të rrethohemi me sa më shumë njerëz, aq më e mirë do të jetë jeta jonë. Është koha për të provuar.
Miqësia në moshën 30 vjeçare
Ndërsa afrohemi tek të 30-t, fillojmë të jemi pak të ngopur me njohjen vazhdimisht të njerëzve, për të bërë plane me njerëz me të cilët nuk kemi besim ose për të dalë çdo fundjavë. Ne shikojmë cilësinë në miqësitë tona dhe jo sasitë. Ne duam të vazhdojmë të provojmë gjëra të reja, por një shoqëri është e këndshme për ne.
“Nëse je i sinqertë, nuk mund të kesh shumë miq, por më të mirët” -John Lennon-
Kjo përcaktohet nga dëshirat tona, por edhe nga rrethanat: shumica e miqve tanë nga dekada e kaluar kanë marrë rrugë të ndryshme, kanë filluar një familje ose punë në vende të tjera. Çdo gjë na çon në gëzimin e një rrethi miqsh zakonisht më të vegjël, por më të bashkuar dhe të relaksuar, një grup që normalisht është i ngjashëm me vlerat tona dhe interesat jetësore.
Në këtë studim u raportua se njerëzit që kishin pasur shumë miq dhe përvoja sociale në këtë moshë nuk ishin më të kënaqurit, pasi ata kishin shkaktuar ankth, mërzitje dhe nervozizëm . Kjo gjendje u reflektua në moshën 50 vjeçare, kur ata dukej se ishin më pak të lumtur sesa ata që kishin jetuar këtë fazë të jetës në një mënyrë më intime dhe të qetë.
Burimi / lamenteemeravigliosa.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
