Nga Hawaii në Bali, nga deti në male, për të sjellë aventura dhe dashuri në jetën e Jimmy-t. Kur në moshën 17-vjeçare zbuloi se kishte një fëmijë me aftësi të kufizuara, Niki Antram i premtoi vetes se do t’i jepte jetën më të mirë të mundshme. Sot, 43-vjeçe, australiania mund të thotë se ka bërë më të mirën: e ka mbajtur djalin e saj mbi supe nëpër botë, nga Hawaii në Bali, vetëm për ta bërë atë të shijojë një jetë aventureske.
Dy vjet më parë ata ishin gati të niseshin për në Kanada, por Australia mbylli kufijtë e saj për shkak të pandemisë dhe ndaloi udhëtimin e nënës dhe djalit: sot, që mund të largohen, zonja Antram ka frikë se nuk është më mjaft e re dhe se nuk mundet për të mbajtur birin e saj, tani shumë të rëndë.
Jimmy – i cili është i verbër dhe me aftësi të kufizuara fizike dhe mendore – ka nevojë për ndihmë 24-orëshe dhe ka një karrige me rrota, por nëna e tij nuk donte ta përdorte kurrë: ajo gjithmonë preferonte ta mbante atë mbi supe dhe ta ndihmonte të ecte vetëm, të paktën për distanca të shkurtra.
“Kur planifikoj një pushim të shkëlqyeshëm, gjithmonë sigurohem që të kem shumë pelena, rroba, por edhe batanije, çarçafë dhe këllëf jastëku,” i tha Australian zonja Antram, e cila ka një faqe interneti – Niki dhe Jimmy: His World, My Vision.
Në Daily Mail, ajo ka rrëfyer aventurat familjare dhe fotot e djalit të saj teksa ai përshkon malet ose pyjet e shiut. Udhëtime që kërkojnë planifikim të përpiktë dhe që e detyrojnë zonjën të telefonojë paraprakisht çdo vend që do të vizitojë, nga hotelet e deri te restorantet, për t’i informuar për gjendjen e Xhimit.
“Edhe pse e di që çdo gjë do të jetë mirë, preferoj t’ua shpjegoj situatën tonë të gjithëve për t’u siguruar që ta kuptojnë dhe të jenë të lumtur që na kanë”, thotë ajo, duke shpjeguar se ndonjëherë ndodh që dikush nuk mund ose nuk ndihet si i mirëpritur, ndoshta për shkak të problemeve, logjistikës ose rreziqeve të gjendjes së Jimmy-t.
“Kam kuptuar se si ta mbaja Xhimin mbi shpatulla ndërsa mbaja dhe një valixhe dhe karrocë për në aeroport, përpara se të më jepnin karrocën me rrota në të cilën duhej të hipnim,” kujton zonja Antram, e cila thotë se është me fat që Jimmy ka të njëjtat interesa si ajo: Ata të dy e duan natyrën, ujin dhe aventurat. “Nga Hawaii në Bali, ne u shoqëruam gjatë gjithë natës, sepse ai është “një kafshë festive” si unë në atë kohë. Unë jam e përkushtuar për ta bërë atë të jetojë një jetë më të mirë dhe aventureske, dhe në shumicën e rasteve janë gjërat e thjeshta që ai i do më shumë”.
Kur nuk udhëtojnë, mamaja dhe djali jetojnë në bregun Sunshine të Queensland, rreth 100 kilometra nga Brisbane, dhe janë zakonisht në shëtitje me biçikletë në agim. Jimmy në një rimorkio dhe mami i tij Niki duke pedaluar. Megjithatë, para se të largohej, zonja Antram ka përgatitur mëngjesin, ka ushqyer Xhimin, e ka veshur dhe ka larë çarçafët për natën: një rutinë e lodhshme, e cila nuk e pengon atë të stërvitet ose të marrë klasa fitnesi me Jimmy-n me vete, ndoshta duke luajtur me rërën ose duke dëgjuar tingujt rreth tij.
“Ai është frymëzimi im”, shpjegon zonja Antram, e cila filloi të zbulonte problemet e djalit të saj kur ai ishte rreth dy muajsh dhe iu desh “shumë kohë” për t’i pranuar ato. “Ai është gjithmonë i lumtur, i buzëqeshur, nuk më sheh në mënyrë konvencionale, por jam e sigurt se ka një imazh në mendjen e tij se si dukem”.
Çdo ditë, mami Niki përpiqet t’i mësojë Xhimit lëvizjet dhe fjalët e reja: të preferuarat e saj janë “yay” dhe “oww”, të cilat ajo zakonisht i shqipton para gjumit.
“Ai e di se duhet të lajë dhëmbët, gjë që e urren”, thotë zonja Antram. Pastaj thotë ‘oww’. I mbaj gojën hapur, ankohet, por më lejon t’ia laj dhëmbët… në fund është shumë i lumtur, sepse më në fund e zë gjumi”. Rreth orës 16:00, Jimmy është gati të shkojë në shtrat: megjithatë e ëma, Niki shpesh e dëgjon atë “duke qeshur” në dhomën e saj ndërsa bie në gjumë.
“Duke u bërë nënë kaq e re, nuk e kam pasur atë jetë të shkujdesur që kanë pasur më shumë se shtatëmbëdhjetë vjet,” thotë znj. Antram. “Por ndonjëherë pyes veten se si mund të jem e trishtuar kur shoh Jimmy-n, i cili nuk ka parë kurrë ngjyra, re apo ylber, por vetëm ulet atje me një buzëqeshje.”
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi DailyMail
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
