Karla Tenório, aktore, shkrimtare dhe nënë e një vajze 10-vjeçare, u bë zëdhënësja e një sëmundjeje të zakonshme për shumë gra, duke themeluar lëvizjen “nënat e penduara”, një lloj koalicioni solidariteti i grave që, si ajo, pavarësisht se i duan fëmijët e tyre, kanë probleme për të jetuar rolin prindëror.
Një ndërgjegjësim që Karla Tenório pretendon dhe ndan me ata që nuk u pëlqen të jenë nënë dhe që ndihen fajtorë për amësinë. Këtë mesazh e zbuluam mes rreshtave të përcjellë nga media online Giornodopogiorno.
Themeluesja e lëvizjes “Nënat e penduara” rrëfeu se e nisi këtë iniciativë për të ndarë përvojën e saj personale: “Më deshën dhjetë vjet që të dilja, sepse e ndjeja se isha e vetmja, por nuk është kështu”. Karla shpjegoi se e urrente të qenit nënë që në fillim – pasi “vajzës sime i doli koka gjatë lindjes” – edhe sepse vendosi të bëhej nënë e shtyrë nga dëshira e partnerit të saj, pa u bindur. Kështu ajo e tërhoqi zvarrë shqetësimin e saj, lidhur me presionin e fortë që ndjente mbi të, gjë që i shkaktoi siklet të madh: Karla tha se përjetoi një lloj neverie për rolin e saj prindëror.
Karla Tenorio: fytyra dhe zëri i lëvizjes “nënat e penduara”.
Në vitin 2017, Karla Tenorio u takua me një grup grash që mendonin njësoj si ajo dhe që, ashtu si ajo, e urrenin amësinë si koncept, pavarësisht dashurisë për fëmijët e tyre. Falë mbështetjes së nënave të tjera të penduara, ajo krijoi një llogari në Instagram të quajtur Madre repentita (profili @maearrependdida), e cila me kalimin e kohës është kthyer në një lëvizje që përfaqëson nënat në vështirësi: ato që jetojnë me këtë vështirësi.
Një nismë që ka marrë jo vetëm konsensus, por edhe shumë komente e polemika negative. Në fakt, jo të gjithë përdoruesit e internetit e ndanë vendimin e saj për të thyer stereotipet që lidhen me të qenit nënë, duke pranuar publikisht se kjo nuk është gjëja më e bukur në botë dhe se për të qenë një nënë e mirë duhet të sakrifikosh veten për fëmijët e tu dhe mirëqenien e tyre. Prandaj, shkrimtari e kundërshton konceptin e mëmësisë si gjithëpërfshirës, duke mos pranuar ekuacionin gruaja është e barabartë me nënë, gjë që përfundon duke krijuar lloje të ndryshme shqetësimesh dhe shumë zhgënjime.
“Në shoqërinë tonë ne jemi fëmijë dhe nipër e mbesa të shumë nënave të penduara. Është e nevojshme t’i jepet fund anës romantike të mëmësisë, e cila është shumë e dëmshme për të gjithë ne, e cila shkakton trishtim, depresion dhe vdekje”, – thotë Karla, e cila paralajmëron gratë që ende nuk kanë pasur fëmijë, t’i pengojnë ato të bëhen si nënat e penduara. Njerëzit e mirë ndihen sikur janë pjesë e së tërës, jo individë të angazhuar vetëm në ndjekjen e suksesit dhe përfitimit të tyre personal. Megjithatë, kur marrin vetëm ftohtësi dhe asnjë mirënjohje, edhe njerëzit e mirë lodhen. Ato nuk hakmerren, nuk bërtasin. Thjesht largohen. Kështu, ndarja e tyre bëhet përfundimtare. Të lëndosh ndjenjat e njerëzve të mirë do të thotë t’i humbasësh përgjithmonë. Do të thotë të gjesh veten pa një shpatull ose një dorë të gatshme për të ndarë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
