Nga Antonela Rama: Çrregullimi obsesiv-kompulsiv, shenjat e ankthit kur individët nuk mund t’i kontrollojnë

Çrregullimi më i përhapur i ankthit, në të cilin njerëzit kanë mendime apo sjellje të përsëritura si:

larja e duarve, kontrolli i gjërave, ide ose ndjesi (fiksime), ndërhyjnë në ndërveprimet shoqërore dhe rutinën e përditshme ku individi duhet të përballet me sjelljet e ngurta.

Antonela Rama, Psikologe Klinike

Njerëzit që shfaqin çrregullim obsesiv-kompulsiv, zakonisht janë të vetëdijshëm se obsesionet e tyre janë të paarsyeshme dhe mund të ndihen të torturuar nga sjelljet e “sëmura”.

Ky çrregullim ankthi fillon të zhvillohet në fëmijërinë e mëvonshme ose gjatë adoleshencë. Nëse individët nuk trajtohen, gjendja bëhet kronike dhe përkeqësohet. Në rastet kur obsesionet ndikojnë ndjeshëm në jetën e pacientit , atëherë përjetimi i tyre kthehet padyshim në çrregullim ankthi.

Disa nga simptomat ku individët nuk mund t’i kontrollojnë dot pasi shkaktojnë frikë apo dyshime janë:

Mendime të shpeshta të ndaluara (ku individi nuk i kontrollon dot); Shpeshherë imagjinojnë vetëdëmtimin; Ndotja nga papastërtitë (frikë e vazhdueshme).

Trajtimi

Së pari, kur pacientët diagnostikohen me çrregullimin obsesiv-kompulsiv hyjnë në fazën e trajtimit akut. Kur trajtimi është i suksesshëm, një pacient kalon në trajtimin e mirëmbajtjes. Çdo fazë e trajtimit përfshin tre elementë bazë: terapi, mjekim, edukim.

Psikoterapia e sjelljes njohëse, është trajtimi më efikas për t’u kujdesur për pacientët e diagnostikuar me këtë çrregullim. Teknika e parë kërkon që pacientët të ekspozohen ndaj objekteve ose situatave që shkaktojnë çrregullimin. Një teknikë tjetër i kërkon pacientëve që të shmangin fillimin e një rituali pas ekspozimit ndaj objektit që ia shkakton.

Mjekimi

Jo çdo pacient që shfaq këtë çrregullim kërkon ilaçe. Por shumë njerëz që diagnostikohen, gjejnë marrjen e një frenuesi përzgjedhës që mund të ndihmojnë në uljen e simptomave.

Pacientët e diagnostikuar me çrregullimin obsesiv-kompulsiv duhet të mësojnë sa më shumë në lidhje me këtë çrregullim, duke u bazuar te mësimi rreth leximit dhe bisedës me të tjerët apo takime të rregullta me një mjek.
Familja duhet të jetë mbështetja kryesore për ta ndihmuar pacientin të menaxhojë çrregullimin që shfaq. Asnjëherë anëtarët e familjes nuk duhet të jenë kritik për çrregullimin e pacientit .

Artikuj të ngjashëm