Statuja “Eros & Soul” është një vepër e Antonio Canova dhe ndodhet në Louvre. Skulptura mermeri paraqet një pamje të mitit popullor grek të Eros dhe Shpirtit, dhe në veçanti momentin kur Eros ringjall shpirtin. Është gjithashtu e njohur si “Rigjenerimi i shpirtit nga puthja e dashurisë”. Sipas versionit të Apulian, miti i Eros dhe i shpirtit fillon me zilinë e Afërditës, nënës së Eros-it.
Shpirti dhe dy motrat e saj, bijat e një mbreti, janë të njohura për bukurinë e tyre. Bukuria e shpirtit ishte hyjnore dhe kjo është arsyeja pse të gjithë u dashuruan me të, njerëz nga e gjithë bota erdhën në pallat për ta parë nga afër dhe për ta nderuar atë më shumë sesa perëndeshën Afërdita.
Pastaj Afërdita u zemërua dhe i kërkoi djalit të saj Eros që të helmonte shpirtrat e njerëzve dhe të mos dëshironte Shpirtin. Vetëm ai nuk mendonte se Eros do të dashurohej me Shpirtin.
Vitet kaluan dhe Shpirti nuk mund të gjente një kërkues. Prindërit e saj kërkuan një altar Delphi, dhe atje Apoloni, nën drejtimin e perëndisë Eros, dha pseudonimet e mëposhtme: “Shpirti nuk është i destinuar për asnjë grua të vdekshme. Burri i saj e pret atë në majë të një mali, ku ishte një përbindësh i urryer, të cilit askush, i vdekshëm apo i pavdekshëm, nuk mund t’i rezistonte. Qëllimi i saj ishte ta çonte atë në një marrëdhënie të fuqishme dashurie me njerëzit më të këqij, të perëndishëm, gjithmonë të sëmurë dhe të keqin”.
Prindërit ndoqën orakullin dhe përgatitën shpirtin për dasmë. Ata u ngjitën lart në mal dhe prej andej era e Zefirit, dërguar nga Erosi bllokoi Shpirtin në Pallatin e Erosit dhe çdo natë ai, shtrihej pa drita bashkë me të. Ajo ishte aq e butë dhe e përzemërt, sa shpirti e kuptoi që ajo nuk mund të ishte një përbindësh i urryer, por njeriu të cilin e kishte dëshiruar shumë.
Kur ajo vizitoi familjen e saj, motrat e saj e bindën atë se ajo duhej të shihte fytyrën e tij, dhe se edhe pse nuk donte që ta shihte, ajo ishte një përbindësh dhe do ta vriste. Kështu, kur u kthye në pallat, ajo mori një llambë, u përkul mbi të dhe ndërsa ndezi fytyrën me llambë, pa për habinë e saj të madhe perëndinë e bukur Eros. Llamba u përkul dhe vaj i nxehtë u derdh në Eros. Erosi u zgjua nga dhimbja dhe u largua, duke i thënë asaj se dyshimi i saj vrau dashurinë e tyre dhe u zhduk, siç e kishte paralajmëruar.
Shpirti e kërkoi atë kudo dhe arriti perëndeshën Demeter, e cila e këshilloi atë të fliste me perëndeshën Afërdita.
Afërdita e kishte burgosur Erosin derisa e harroi shpirtin dhe shëroi plagën e tij nga vaji i nxehtë. Ajo i tha Shpirtit që për të parë të dashurin e saj, së pari do ti duhej të kalonte nëpër tre telashe (duke dëshmuar një shpirt në dashuri), të ndihmuar nga Ankthi dhe Trishtimi. Kështu që ajo i imponoi tri prova asaj për të vërtetuar vlerën e saj: marrjen e farave të drithërave, marrjen e leshit të deleve të egra dhe më e rëndësishmja, zbritjen në botën e poshtme dhe marrjen e eliksirit të Rinisë me Persinë me Afërditën, me kusht që ena e eliksirit të mos hapej. Ajo nuk e respektoi, hapi enën dhe ra në një gjumë të thellë. Brenda enës ishte përfundimisht Morpheus. Erosi mësoi mandatin dhe vrapoi drejt Olimpit.
Ai i kërkoi Jupiterit të shpëtonte shpirtin. Zeusi, i lëvizur nga dashuria e perëndisë Eros, e bëri atë të pavdekshëm, duke e lejuar atë të bashkohej me të përgjithmonë. Momenti që është ngulitur në skulpturë është momenti kur Eros zgjon Shpirtin me një puthje…
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
