Mërzinë si gjendje shpirtërore specifike njerëzore dhe si natyrë të pandarë të njeriut, e kanë trajtuar filozofë, sociologë, psikologë e psikanalistë të mëdhenj të kohrave moderne si Niçe, Eric Fromm, etj.
Nga Gëzim TUSHI
Sociolog
Sipas tyre “Mërzia është patologji e “gjendjes së zakonshme”, sepse vetë jeta moderne (postmoderne më sakt) e njeriut, vërtitet pambarimisht, pa pushim, pa pauza qetësie, midis Mërzisë Individuale dhe Tensionit Social.
Pra ka shkaqe e arsye endemike, të brendshme që lidhen me natyrën e njeriut, por dhe arsye të jashtme, sociale.
Një gjendje që për t’u “shëruar” ka nevojë më shumë të administrohet nga brenda, duke e dozuar me ca “ilaçe” të optimizmit personal, sesa me “mekanizma” dhe “instrumente” të jashtëm apo me natyrë sociale.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
