Disiplinimi pozitiv është një qasje pozitive ndaj fëmijës për orientim dhe motivim ndaj rregullave të nevojshme në shoqëri e familje, në funksion të mirëqenies dhe nevojave të fëmijës.
Lindita Biraçi, psikologe shkollore, zhvillimi
Disiplinimi pozitiv nënkupton të parit e fëmijës si një qenie pozitive (jo si dikë që bën gabime), por si dikë që ka dëshirë të mësojë, të hulumtojë, të rritet, e për këtë ka nevojë për inkurajim, përforcim në mënyrë që të kuptojë pse i vëmë rregulla.
Një fëmijë ndjehet i sigurt kur i vëmë rregulla dhe është detyra jonë t’ia shpjegojmë pse vihen ato.
Kur fëmija kupton përse i shërbejnë përfitimet nga rregullat, ai përqaset t’i zbatojë e t’i ketë të tijat, duke i parë si të dobishme dhe jo stresuese, kërcënuese.
Kur një fëmijë tenton të dalë kundër rregullave, ai do të testojë kufijtë se deri ku shkojnë ato.
Kur ai sheh fleksibilitet, fëmija ka tendencën ta shtyjë deri aty ku mban fleksibiliteti i kufirit dhe kjo në ne vetvete tregon dëshirën për t’u rritur e për të eksploruar pak më tej.
Detyra e të rriturit është t’i shpjegojë pasojat në mënyrë që ai të kuptojë rëndësinë e rregullave.
Informacioni i mirëstrukturuar i jep fëmijës instrumentet për të zgjidhur problemet e për të pasur sukses në veprimtaritë e tij.
Disiplinimi pozitiv na jep rezultate me fëmijë të sigurtë e me përqasje drejt suksesit.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
