E folura është proces i ndërlikuar dhe kompleks ku ndërthuren mekanizma truporë dhe psikikë. Në këtë proces gërshetohen tre ndjesitë bazë të njeriut, frika, dyshimi dhe siguria. Janë ato që prodhojnë atë lloj energjie që e bëjnë njeriun të nxjerrë zërin dhe të artikulojë fjalën. Por nuk mjafton duhet edhe më.
Për t’u realizuar artikulimi i fjalës dhe e kuptuara, gjuhës i duhet të aktivizojë “të ardhmen” si veti e saj bazë, që si një “magnet” tërheq zërin dhe formëzon fjalën. Pa këtë veti të gjuhës, pra e “ardhmja”, njeriu as do kishte folur dhe as do të kishte realizuar arritjet e deri tanishme.
E ardhmja dhe nxitja e brendshme e së gjallës për komunikim, mundësuan fjalën si marrëdhënia bazë e njeriut. Duket abstrakte, por ky kombinim realizon të folurën. Pa prezencën e të “ardhmes” as një njeri nuk do të mund të fliste apo të realizonte një mendim apo punë apo vepër.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.