Vazhdoj të dëgjoj prindër dhe gjyshër, që krahasojnë fëmijët apo nipërit me njëri-tjetrin, si edhe me fëmijët dhe nipërit e të tjerëve.: “ky i madhi është indiferent mezi afrohet, ndërsa ky i vogli është i butë dhe të vjen vetë” apo “sikur nuk janë vëllezër apo motër e vëlla”. Gjithashtu, krahasimet: “ djali i shoqes time bën shumë gjëra, ndërsa fëmija im nuk bën asgjë”.
Ilira Gjika, Mjeke Pediatre
Prindër, gjyshër, mos i krahasoni fëmijët as me vëllezërit apo motrat e tyre. E para, janë njerëz të ndryshëm dhe e dyta, krahasimi kultivon te fëmija zilinë dhe inatin për tjetrin dhe ç’është më e keqja, mosvlerësimin për veten. Por e keqja nuk mbetet me kaq, për fat të keq, kjo sjellje haset edhe te edukatorët e mësuesit. Edhe ata nuk i shpëtojnë dot kësaj mënyre zhvlerësuese të trajtimit të fëmijës.
Të rritur, kini kujdes se fëmija ende nuk ka shumë mekanizma për të përballuar krahasime të tilla. Fëmija mendon se ai tjetri është më i mirë dhe për këtë arsye e duan më shumë. Edhe ju të rriturit, kur ju krahasojnë me një tjetër, nuk ndiheni mirë, madje zemëroheni dhe mbani inat. Kjo formë të sjelluri, që për vete nuk e pranoni, dhe e përdorni me fëmijën duhet ndryshuar, nuk duhet të përdoret. Përpiquni prindër, gjyshër, edukatorë dhe mësues, përpiquni.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
