Çasti i parë kur fëmija bie në kontakt me fjalën është pikërisht çasti kur takon nënën dhe ajo i thotë fjalët e para. Kur fëmija qan, grindet apo kur e vendos në gjumë, nëna në mënyrë të vetvetishme i këndon. Kujtoni ninullat që i këndojnë nënat fëmijës. Në këtë dialog monolog të nënës me fëmijën, nëna duke i kënduar fëmijës, qetëson veten dhe fëmijën, duke krijuar një situatë emocionale të qetë e të sigurt. Fëmija në paqe me nënën dhe veten thith qumështin dhe fjalët e sajë.
Ilira Gjika, Mjeke Pediatre
Dhe kjo formë që ekziston që në zanafillë të njerëzores është përpunuar e kthyer në një praktikë ideale për të mësuar fëmija fjalën dhe kuptimin e saj. Të kënduarit i shoqëruar me lëvizjet trupore e ndihmon fëmijën të mësojë dhe përvetësojë fjalët duke pasuruar dhe ndërtuar lidhjen fjalë-gjuhë. Duke kënduar e lodruar, fëmija kupton edhe çfarë thotë. Ndërsa kur thotë vetëm vjershën, shkalla e ankthit është shumë e lartë dhe pengon qetësinë që i duhet fëmijës ta kuptojë fjalën.
Vjersha ushqen të mësuarin përmendësh, pavarësisht nëse e kupton apo jo fjalën. Për këtë arsye është hequr në praktikat mësimore të moshës parashkollore. Jo më kot në vendet e zhvilluara praktikat e të mësuarit të të folurit dhe e të kuptuarit realizohet nëpërmjet këngëve dhe dialogut i rritur – i parritur.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
