Fëmijët ndjekin me vëmendje çdo fjalë dhe veprim të të rriturit, kushdo qoftë ai. Më pas kur janë në shtëpi me prindërit apo zëvendësuesit e tyre, fillojnë ti demonstrojnë ato që kanë mësuar. Duhet ditur që fëmijët çdo gjë të re që mësojnë, demonstrimin e parë e bëjnë në familje. Pa marrë aprovimin në familje ata nuk e përdorin në vend tjetër.
Ilira Gjika, Mjeke Pediatre
Ndërmjet shumë fjalëve dhe veprimeve që shikojnë, dëgjojnë dhe mësojnë, janë edhe fjalët e “pista”. Të rriturit në familje, prindër dhe gjyshër, por edhe dadot dhe edukatorët në kopsht, në vend që heshtin apo ti thonë “turp” apo “ç’janë këto fjalë”, më mirë do të ishte një bisedë e thjeshtë dhe me durim. Në këtë bisedë, të rriturit me qetësi, i shpjegojnë fëmijës, rëndësinë e fjalëve dhe pse i zgjedhim përpara se ti përdorim. Shpjegimi mund të bëhet nëpërmjet krahasimit me ushqimin, ashtu siç zgjedhim ushqimin dhe përdorim vetëm ushqimet që na bëjnë mirë, të njëjtën gjë bëjmë edhe me fjalët, zgjedhim ato fjalë që na rrisin shpirtin.
Unë, thotë i rrituri, këtë fjalën e evitoj sepse nuk më lë të jem ashtu si dua, kështu duhet të bësh edhe ti. Ne nuk i përdor të gjitha fjalët edhe pse duhet ti dimë të gjitha se çfarë tregojnë. Disa i lemë më një anë, pasi nuk e rrisin shpirtin dhe mendjen. Këtë dialog të rriturit, pranë fëmijës duhet ta përsërisin sa herë fëmija “sjell’ fjalë të reja. Ky dialog duhet bërë edhe me fjalët e mira. Kur është një fjalë e mirë i thuhet fëmijës: sot ke mësuar fjalë, që të rrisin shpirtin dhe mendjen.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
