Në internet, qarkullojnë tregime imagjinare, të tërhequra ndoshta nga legjendat urbane ose nga lajmet e marra nga burime të shumta, çdo herë me disa detaje të modifikuara. Këto nuk janë të ashtuquajturat “buall”, por më tepër një lloj zanash moderne me një moral, d.m.th. qëllimi i mësimit të diçkaje dhe stimulimi i reflektimit përmes transmetimit. Më poshtë jepet krahasimi për gjeneratat dhe se si të rinjtë pothuajse gjithmonë mund të mësojnë diçka nga të moshuarit.
Një ditë një grup adoleshentësh po shkonin në mëngjes në plazh, kur njëri prej tyre, një djalë i ri 18 vjeç, papritmas vërejti pak më tej një burrë të moshuar të shtrirë në diell. Për t’u dukur para shokëve të tij dhe për të qeshur, djali merr dhe kryeson për fjalimin e panjohur.
Pa i thënë atij mirëmëngjes ose pa tërhequr vëmendjen e tij në një mënyrë të sjellshme, ai fillon të thotë me zë të lartë: “Brezat tuaj janë rritur në një moshë primitive. Sot kemi internet, smartphone dhe kompjuter, çfarë keni pasur në vend të kësaj?”.
Kur i riu mbaroi së foluri, ai iu drejtua miqve të tij për të verifikuar se ata e kishin dëgjuar atë dhe buzëqeshnin me kënaqësi kur ai qëndronte para plakut. Ky i fundit me qetësi i kthen buzëqeshjen e tij dhe më pas i thotë: “Ju keni absolutisht të drejtë: unë dhe ata të moshës sime kur ishim fëmijë nuk kemi pasur teknologjitë e sotme… dhe për këtë i kemi shpikur ato! Në vend të kësaj, më thoni: çfarë do të bëni për gjeneratat e nesërme? Cila do të jetë trashëgimia juaj për botën, djalë i përkëdhelur? “
Në atë moment 18-vjeçari mbeti pa fjalë dhe humbi guximin dhe sigurinë që kishte pak më parë. Qëllimi i tij ishte thjesht të bënte një shaka, por në vend të kësaj mori një mësim të mirë.
Kjo shaka ndikon në “konfliktin” e përjetshëm ndërmjet dy botëve që janë shumë larg njëra-tjetrës, të ndryshme në botën e të menduarit dhe të perceptimit të realitetit. Pjesa më e madhe e historive shkon pjesërisht te lexuesi, duke ia bërë të vështirë kuptimin. Megjithatë ndër interpretimet e mundshme, duhet të theksohet se mençuria e epokës gjithmonë meriton respekt, diçka që të rinjtë shpesh e harrojnë për shkak të arrogancës së tyre.
Çdo brez thirret për të bërë pjesën e vet, jo vetëm për të lënë një gjurmë të vetes dhe për të jetuar plotësisht kohën e tyre. Detyra e çdo individi është të lër në kushte më të mira, botën që i është dhënë, për ata që do të vijnë më vonë.
Burimi / www.guardachevideo.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
