Shpesh dëgjojmë për nënat, lexojmë artikuj rreth tyre, shikojmë programe që i shohin si protagoniste. Sot ju ftojmë të reflektoni në një aspekt të marrëdhënies babë-bir, një nga më pak të diskutuarit, por që ne e konsiderojmë një nga më të rëndësishmit.
Një reflektim mbi figurën e babait është i nevojshëm. Sidomos për fëmijët dhe veçanërisht për atë kategori fëmijësh që për arsye të ndryshme nuk kanë mundësi të rriten me këtë figurë të ngushtë.
Dhe për ata fëmijë që shpesh, i nënshtrohen një “zjarri miqësor”, që synon të mashtrojë, denigrojë ose prishë figurën e babait të tyre. Kur egërsia e disa nënave zvarritet në edukimin që u japin fëmijëve të tyre ose kur zhgënjimi i ish-partnerit të sotëm korrupton të gjithë logjikën dhe sensin e përbashkët, e mira e një fëmije humbet nga shikimi. Ju mund të jeni një “partner i keq”, por një baba i shkëlqyeshëm.
Shumë nëna e harrojnë atë, përmes këtyre sjelljeve. Ju mund të jeni një partner dhe baba i keq, por lini që fëmija ta kuptojë vetë atë. Nënat luajnë një rol të domosdoshëm në jetën e fëmijëve të tyre, por edhe ajo e babait ka kuptimin e vet. Demonizimi i figurës së tij, duke e kritikuar vazhdimisht, duke marrë përgjegjësi për atë që ndodhi në çift, jo vetëm që është në shumë raste fals, por jashtëzakonisht i dëmshëm për një fëmijë, i cili është i detyruar të dëgjojë shpërthime që nuk korrespondojnë me të vërtetën e gjërave.
Nëse, siç ndodh shpesh në një shoqëri gjithnjë e më të ngatërruar dhe promovuese, dëshironi të zëvendësoni figurën dhe rëndësinë e babait me një zëvendësues, atëherë identiteti i secilit fëmijë, i privuar nga lidhja origjinale, ka të ngjarë të vuajë shumë. Babai, për secilin fëmijë, është një hero, Kalorësi që mbron, streha në të cilin kërkon strehim gjatë stuhive të para të jetës, ai që mishëron sigurinë. Duke u rritur, kërkohet krahasimi me të. Kjo fazë gjithashtu mund të jetë e stuhishme, por kur një baba di se si të veprojë si një figurë mbështetëse dhe këshilluese, roli dhe fjalët e tij gjithmonë do të kërkohen dhe dëgjohen.
Pasi e sqaruam këtë dhe kuptuam rëndësinë e figurës së babait, ne mendojmë se sa, shumë, përpiqen që t’u japin gjithçka që munden fëmijëve të tyre. Në terma material, me siguri të domosdoshme për t’u dhënë atyre edukim, mbështetje, por edhe për sa i përket pranisë, afeksionit, këshillës. Sa shumë mënyra kanë provuar për të tejkaluar distancat kur fëmijët janë larg, sa përpjekje kanë bërë për t’u dhënë atyre dëshmi për dashurinë që ka një baba për ta.
Të gjitha këto kuptohen nga fëmijët dhe shërbejnë si garanci e një dashurie që nuk preket nga distancat dhe mungesat e përditshme, por përkundrazi përbën një arsye për të qenë krenarë për të, të sigurt, edhe nëse përjetojnë një situatë ndryshe nga ata që kanë çdo ditë babanë pranë. Nuk ka rëndësi sasia e kohës, por cilësia, ku më mirë janë disa orë të jetuara me intensitet sesa ditë të tëra të jetuara me indiferentizëm. Sfida që vetëm lidhja e ndërtuar mes tyre do të mbush boshllëqet e pashlyeshme, të mos krijohen thyerjet e pashërueshme, por, përkundrazi, një bashkim që mund t’i rezistojë rrethanave të jetës.
Një nënë që dëshiron vetëm të mirën e fëmijës së saj, do të jetë në gjendje t’i rezistojë tundimit për ta ndikuar atë. Ajo do të jetë në gjendje ta rritë atë duke e mësuar të dallojë të mirën nga e keqja pa marrë si shembull prindin e tij. Ajo do të jetë në gjendje të mësojë respekt, përgjegjësi dhe frymën e sakrificës, pa treguar askënd si model për të mos u ndjekur.
Fëmija do ta vlerësojë atë, kur të rritet. Ai do ta bëjë këtë falë parimeve dhe vlerave, falë një nëne të kujdesshme dhe të çliruar nga çdo pakënaqësi. Në fakt, një djalë gjithmonë do të shkruajë “kartën e raportit” të babait të tij. Ai do të jetë ai që do të sanksionojë rëndësinë dhe vlerën e tij dhe këtë meriton ta njohë çdo baba, i denjë për emrin.
Burimi / https://www.giornodopogiorno.org/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
