Unë bëra një sondazh me 50 të rritur dhe u kërkova atyre të shkruanin një gjë që do të donin ta dinin prindërit e tyre. Ata kishin një mundësi të kishin në mendje ose njërin ose të dy prindërit dhe mund të shkruanin gjithçka që ndienin – qoftë pozitive apo negative. Këtu është një letër me kulmin e reagimeve.
E dashur mami dhe/ose babi
Unë ju dua. Nuk më pëlqeni gjithmonë, por gjithnjë ju dua. Si i rritur, unë jam i vetëdijshëm për gjykimet e mia ndaj jush dhe gjykimet tuaja ndaj meje. Disa nga gjykimet e mia janë mbetje të së kaluarës, dhe disa prej tyre kthehen përsëri në sjelljet e të tashmes. Ashtu si ju doni të krenoheni me mua, është gjithashtu e rëndësishme për mua të jem krenar për ju. Unë dua një prind që mund ta shikoj dhe ta respektoj.
Më dhemb kur reagoni nga zhgënjimi dhe zemërimi ndaj meje. Edhe si i rritur kam nevojë për pranimin dhe miratimin tuaj. Unë thjesht dua t’iu bëjë të jeni vazhdimisht krenar për mua. Kjo ndjenjë nuk zbehet kurrë. Ju lutem vini re pikat e forta dhe karakteristikat e mia. Flisni për ato, në vend që të përqendroheni kryesisht në atë që është e gabuar ose jo e drejtë tek mua.
Kur më kritikoni nga dashuria, ju thoni, se shqetësoheni për mua, sepse doni të më mbroni ose dëshironi më të mirën për mua, por kjo më bën të largohem nga thelbi im dhe më bën të ndihem i padobishëm dhe i pavlefshëm. Në vend që të rezultojë që unë të ndryshoj, ajo bën të kundërtën dhe më bën të ndihem i pasigurt, i vetëdijshëm se dua të rebelohem dhe të luftoj përsëri.
Ju ndonjëherë keni ide të paramenduara për mënyrën se si unë duhet të mendoj, ndjej dhe veproj. Është zhgënjyese kur më krahasoni me njerëzit e tjerë. Unë jam personi im. Kam punuar kaq shumë për të arritur këtu. Unë vazhdoj të ndryshoj çdo ditë. Më pyesni për atë me të cilën krenohem, për çfarë përpiqem dhe çfarë më detyron. Ju lutem angazhohuni që të më njihni dhe të më kuptoni ndërsa evoluoj.
Ju lutem respektoni individualitetin dhe pavarësinë time dhe më mundësoni të gjej mënyrën time – nëse ju aprovoni apo jo vlerat e mia, apo pajtoheni me vendimet e mia. Nëse dështoj, besoj se do të mësoj prej tij dhe do të përmirësohem. Kini besim tek unë dhe tregoni se e bëni këtë duke më lënë të marr vendimet dhe gabimet e mia.
Unë kam nevojë t’iu dëgjoj të shpreheni sa më doni dhe kujdeseni për mua. Është e rëndësishme që ju të jeni të qartë se pse jeni krenar për mua, duke shënuar atë që arrita dhe pse kujdeseni për mua. Unë ende kam nevojë për njohjen dhe admirimin tuaj si një i rritur, unë kam nevojë të qenësishme për t’u vërejtur dhe adhuruar nga ju. Dua të ndjehem sikur jam një përparësi kryesore në jetën tuaj. Shumicën e kohës, unë jam e para dhe dashuria juaj për mua është e pakushtëzuar dhe e qëndrueshme.
Kam nevojë që ju të më kontrolloni në mënyrë periodike dhe të më dëgjoni me vëmendje edhe nëse nuk jeni dakord ose keni ndjenja negative për atë që po them. Me të vërtetë më dhemb kur mohoni ndjenjat e mia ose sugjeroni atë që mund të ndiej. Unë mendoj ashtu si mendoj dhe ndjej atë që ndjej. Është shumë e thjesht. Unë jam ndryshe nga ju. Unë uroj që të jeni më të hapur për të parë dhe menduar për gjërat në mënyrë më fleksibile.
Ju lutem vini re kur nuk po ndjehem dhe nuk veproj si vetvetja. Disa herë, kur vij në shtëpi ose ju vizitoj, automatikisht regresohem dhe ndjehem si fëmijë. Gjithashtu, si i rritur, kam shumë përgjegjësi që i mashtroj. Ndonjëherë mbingarkohem dhe ndihem i hutuar. Zakonisht ka një arsye të mirë për reagimet e mia. Në vend që të gjykoni dhe të reagoni menjëherë ndaj meje, më pyesni nëse jam mirë. Nëse jeni të kujdesshëm dhe të durueshëm me mua, ka më shumë të ngjarë të kthehem te vetja ime e vërtetë dhe të ndaj me ju shqetësimet, në vend që të tërhiqem.
Kam nevojë që ju të pranoni përgjegjësinë personale për gabimet që keni bërë. E di që askush nuk është perfekt, por u ndikova negativisht nga disa prej atyre gabimeve. Kur ju bëheni mbrojtës, kjo më bën të ndihem i pavlefshëm dhe sikur jeni shpërfillës ndaj meje dhe ndjenjave të mia. Unë e di që nuk mund të kthehemi në kohë dhe të ndryshojmë të kaluarën, por unë duhet të ndjehem i sigurt se nuk do të lëndohem përsëri në të njëjtën mënyrë dhe se ju do të bëni gjithçka që keni në dorë për sigurinë time.
E di që edhe unë kam bërë gabime. Ju lutem mos i hidhni ato në fytyrën time. Ne të dy jemi në rritje dhe evoluim dhe duhet të marrim përgjegjësi personale, por nuk është e dobishme për ne të qëndrojmë të mbërthyer në të kaluarën. Nuk na ndihmon personalisht dhe krijon distancë në marrëdhëniet tona.
Në të tashmen, ne duhet të jemi në gjendje të shohim veten dhe të kërkojmë falje kur lëndojmë njëri-tjetrin. Mund të mos ketë domosdoshmërisht kuptim për secilin prej nesh pse mendojmë, ndiejmë ose reagojmë në këtë mënyrë, por ne mund të kërkojmë të kuptohemi dhe të kemi dhembshuri për pozicionin e tjetrit. Të dy meritojmë të dëgjohemi, vlerësohemi dhe respektohemi.
Faleminderit që më keni dhënë mësime të vlefshme jete. Kam mësuar përmes modelimit të sjelljes tënde, përmes asaj që ti personalisht më ke mësuar dhe përmes shikimit dhe përjetimit të asaj që nuk ka punuar për ty dhe vendosjes për t’i bërë gjërat ndryshe për veten time. Kam mirënjohje për të gjitha këto mësime sepse ato krijuan personin që jam sot. Faleminderit për ndikimin në jetën time dhe për gatishmërinë tuaj për të lexuar këtë letër në mënyrë që marrëdhënia jonë të vazhdojë të zhvillohet dhe rritet.
Me dashuri, fëmija juaj
Burimi / https://www.psychologytoday.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
