Theksimi i gabimeve të të tjerëve është specialitet i njerëzve të pakënaqur, i atyre që duan të tregojnë gabimet e njerëzve, sepse nuk janë në gjendje të pranojnë të vetat. Arsyeja qëndron në faktin se shumica e njerëzve nuk janë në gjendje të pajtohen me gabimet e tyre, por gjejnë dobi në shikimin dhe gjykimin e të tjerëve.
Njerëzit e pakënaqur duan të nxjerrin në pah gabimet e të tjerëve. Pse?
Duke u përqendruar tek mirësia, gjetja e forcës për të bërë mirë do të jetë e pamundur të bëhemi si këta njerëz të pakënaqur, të cilët, për të justifikuar gabimet e tyre, përpiqen të nxjerrin në pah gabimet e të tjerëve. Ka njerëz që gëzojnë kur derdhin pakënaqësinë dhe trishtimin e tyre tek të tjerët, përmes fjalëve ose komenteve të ashpra në rrjetet sociale.
Kur i thoni një personi: “je budalla”, nuk jep mendim, por po ofendoni, jeni duke kryer një agresion psikologjik. Sepse tjetër gjë është të mos bini dakord dhe tjetër të ofendoni. Të jesh në mosmarrëveshje dhe të jesh në gjendje të motivosh opinionin tënd në mënyrë koherente, jo vetëm që nuk lejon të dobësosh tjetrin, por ndihmon të zhvillosh një sy kritik. Një sy të aftë për të analizuar dhe vënë në dyshim dyshimet e dikujt.
Theksimi i gabimeve të të tjerëve: hedhja e mbeturinave mbi të tjerët nuk do të përmirësojë situatën tonë
Le të përpiqemi të reflektojmë pse njerëzit e palumtur duan të nxjerrin në pah gabimet e të tjerëve. Le të mendojmë përse ndiejmë nevojën për të sulmuar të tjerët. Pse ndihemi mirë kur jemi pranë njerëzve me të vërtetë të lumtur? Sepse individët me të vërtetë të lumtur nuk kanë nevojë t’i kritikojnë të tjerët, por gjithnjë janë të gatshëm të motivojnë dhe të mësojnë rrugën drejt lumturisë.
Njerëzit e kënaqur nuk pajtohen me qëllimin e shkeljes ndaj të tjerëve, ata nuk i vënë njerëzit kundër njëri-tjetrit. Dhe mbi të gjitha ata nuk e imponojnë vullnetin e tyre, ata nuk manipulojnë. Në vend të kësaj, ata që duan të përcjellin një imazh të rremë të lumturisë, nuk mund t’i fshehin plotësisht frustrimet e tyre. Herët a vonë kjo errësirë është e destinuar të dalë hapur. Dhe kjo do të jetë e dëmshme për veten dhe për të gjithë të tjerët.
A është e mundur të përmirësohesh?
Për të futur të mirën brenda shpirtit tonë është e nevojshme që të përballemi çdo ditë me defekte tona. Dhe vetëm në këtë mënyrë mund t’i japim fund errësirës sonë. Theksimi i gabimeve të të tjerëve na bën të besojmë se mund t’i ndihmojmë të tjerët, por nuk është kështu, ne nuk e bëjmë atë për të mirën e të tjerëve, por për t’u përballur me frustrimet tona. Ne gëzojmë kur besojmë se të tjerët janë më keq se ne. Të mendosh se të tjerët kanë gabuar lehtëson gabimet tona, por neve na bën egoist.
Të gjithë ndjehen të pakënaqur, por njerëzit e lumtur besojnë se kritikojnë, poshtërojnë dhe fyejnë, ringjallin dhe forcojnë shpirtin e tyre. Provokimi i paqëndrueshmërisë në lumturinë e të tjerëve bëhet një shpërblim që i plotëson forcat e tyre negative. Ndryshe nga një person i lumtur kur ai duhet të raportojë një qëndrim të gabuar të të tjerëve, ai vendos veten në këpucët e tyre dhe nuk gëzon.
Në momentin që ne ndalojmë së treguari pakënaqësitë tona, vjen ngushëllimi. Jeta na buzëqesh përsëri dhe këtu është kompensimi që prisnim.
Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
