Ka qenie të veçanta të pajisura me një dhuratë të madhe: ata janë njerëzit që ndihmojnë, janë aq të bukur sa edhe të rrallë. Sa prej jush mund të thonë se kanë një qenie të veçantë në jetën e tyre? Një nga ata njerëz që gjithmonë i ndihmojnë të gjithë, që merr vendime dhe u jep veten të tjerëve?
Njerëzit që ndihmojnë nuk lodhen kurrë, nuk heqin dorë nga të tjerët dhe janë kaq thelbësor dhe të veçantë saqë e bëjnë jetën e të tjerëve më të këndshme. Nëse jemi me fat i kemi afër, kur përballemi me një problem ose kur lindin ngjarje të paparashikuara ose kur nuk kemi askënd tjetër, nuk do të jemi kurrë të vetmuar.
Sepse ne gjithmonë do të kemi dikë që do të na dëgjojë dhe do të përpiqet të gjejë një rrugëdalje me ne, duke na ngritur, duke na ndihmuar me një gatishmëri të sinqertë dhe një buzëqeshje, sepse njerëzit që ndihmojnë i bëjnë të gjitha këto. Edhe nëse jemi të trishtuar, me ta do të kemi një mbështetje dhe një fjalë ngushëllimi.
Kushdo që ka pasur ose ka një anëtar të familjes që ka vuajtur nga ndonjë dobësi, e di sa durim dhe a forcë duhet për të kapërcyer të gjithë këtë. Por mbi të gjitha, ai e di mirë se çfarë do të thotë të kesh njerëzit që të ndihmojnë, ata që angazhohen për të marrë vendime me ne, të cilët mund të lidhen me aspektet më të ndryshme: mjekët, ilaçet. Këto janë qenie të veçanta që, pavarësisht vështirësive të jetës, arrijnë të gjejnë kohën dhe forcën për të ndihmuar të tjerët.
Kujt nuk i ka ndodhur të përballet me vështirësi?
Të çorientuar dhe të pafuqishëm, si të paralizuar, ndoshta nuk dinim çfarë të bënim. Megjithatë, ne e dinim shumë mirë se ku duhet të mbështeteshim? Ne e dinim se mund të mbështetemi te ata, njerëzit që ndihmojnë pa e kërkuar ndihmën. Tek ata njerëz që kanë dhuratën e mbështetjes së atyre që kanë nevojë. Sepse, në një mënyrë apo tjetër, ata gjithmonë e dinë se çfarë duhet të bëjnë në situata të caktuara.
Njerëzit e veçantë e dinë se çfarë veprimesh duhet të ndërmarrin. Ata gjithashtu e dinë se cilat fjalë të thonë, kështu që një moment i caktuar përballohet me dinjitet. Nëse të gjithë do ishim në gjendje t’i jepnim njëri-tjetrit në këtë mënyrë, me siguri do të jetonim në një botë më të mirë. Për këtë ne duhet të japim kohën tonë, ndriçimin tonë, jetën tonë për ata që kanë më së shumti nevojë, të bëhemi vetë njerëz që ndihmojnë, qenie të veçanta.
Ne duhet të jemi në gjendje të përqafojmë dhimbjen e tjetrit. Sepse personi që ka dhuratën për ta bërë gjithë këtë është kaq i veçantë, esencial dhe kaq i denjë për admirim dhe mirënjohje, se vetëm ai mund ta bëjë gjithçka rreth tij të veçantë. Dhe të gjithë kemi nevojë për këtë: pozitivitet, optimizëm dhe njerëz terapeutik, të cilët mund të na japin shtysën e duhur për t’u përballur me jetën.
Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
