*Marie-Noël Florant këshilluese martesore dhe familjare
Kur një person nuk është mirë, është e vështirë të gjesh fjalët e duhura për t’i ngritur moralin, por akoma më e vështirë ta bësh këtë kur ai vuan nga një “e keqe shpirtërore”. Po atëherë, si mund ta ndihmojmë?
“Nuk jam në humor sot!” Kush prej nesh nuk e ka dëgjuar kurrë këtë frazë? Dhe kur përpiqemi të shohim këtë gjendje të pakëndshme, zbulojmë një person të mjeruar, pa energji, i cili bluan mendime të këqija. Ndihet sikur nuk mund të dalë nga vorbulla në të cilën është zhytur, dhe mund të ndjehet sikur po fundoset. Atëherë, çfarë është kjo e keqe që është gjithmonë e gatshme të shfaqet menjëherë sapo ndodh një ngjarje e dhimbshme? Dhe, si ta ndihmoni personin që vuan që të dalë prej saj?
Po nëse është një “e keqe shpirtërore”?
Kjo ndjenjë trishtimi, që na pushton ndonjëherë, mund të jetë e natyrshme, “normale”, kur ndiejmë përbuzje, urrejtje, indiferentizëm, madje edhe dhunë, ose pas një ngjarjeje që shkakton dhimbje (zi, ndarje, falimentim i një biznesi …). Atëherë nuk është as mirë dhe as keq moralisht, por ai mund të jetë shkatërrues për qenien e thellë tonën nëse kultivohet deri në atë pikë sa ta bëjmë atë një stil jetese, duke u mbyllur në vetëkontrollin e virtyteve morale, në pasionet e shpirtit, siç na mëson Shën Françesko de Sales.
Mund të flasim për “të keqen shpirtërore” kur e lëmë veten të fundoset nga këto të këqija, që i përjetojmë si të pakapërcyeshme dhe që shqetësojnë qenien më të thellë tonën, shpirtin, deri në atë pikë sa të pengojmë aftësinë tonë për të kuptuar dhe vepruar. “Trishtimi e hedh shpirtin në trazira, shqetësim dhe frikëra iracionale, është si një dimër i ashpër që vjedh tokës tërë bukurinë dhe mpin të gjitha kafshët. Mos e lejoni veten të rrëshqasë në shpatin e trishtimit, t’i rezistojë asaj me forcë”, këshillon Saint Francis de Sales në Hyrje për jetën e devotshme.
Konkretisht, si mund të përballemi me momentet e trishtimit të shpirtit që shqetësojnë bashkëshorten tonë, fëmijët ose të dashurit tanë, pa i gjykuar ata dhe duke u sjellë atyre qetësinë që presin?
Të jesh aty për tjetrin dhe të lutesh
Padyshim që duhet të fillojmë të mësojmë të pranojmë momentet tona të trishtimit pa gjykuar veten, të zgjedhim mikun e duhur për të biseduar, sepse “gjithçka që nuk shprehet, shtypet”, siç shkruante Shekspiri te “Hamleti”. Do të jetë gjithashtu e rëndësishme të kultivojmë ndjenja të kundërta, të merremi me veprime konkrete që synojnë gjëra të tjera përveç vetvetes, në mënyrë që të devijojmë shpirtin nga shqetësimet që e mërzisin atë.
Pavarësisht nëse është burrë, grua apo fëmijë, e rëndësishme është të jesh aty i pranishëm, të dëgjosh dhe t’i sigurosh tjetrin dashurinë e pashlyeshme të një personi pa dashur, pa dashur t’i fshish papritur shqetësimin, duke i dhënë kohë për të përfunduar punën. Lutja mund të na ndihmojë ta bëjmë këtë, sipas këshillës së apostullit Shën Jakovit: “Është i sëmurë ndonjëri prej jush ju? Për çfarë lutesh?” (Gc 5, 13).
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi aleteia.org.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
