Shumë para-adoleshentë dhe adoleshentë mund ta perceptojnë veten si të papërshtatshëm në përballjen me detyrat evolucionare të këtyre fazave. Ata nuk ndihen të aftë të përjetojnë veten në shumë ndryshime që ndikojnë në jetën e tyre: marrëdhëniet shoqërore, përvojat e reja të rritjes, shkolla, aktivitetet mësimore dhe sportive, kështu mund të jenë një provë ose një verifikim kur vetëm frika për të bërë gabime është e vazhdueshme.
Ndjenja e “të mos qenit të mjaftueshëm” ose “të mos qenit në gjendje” mund të bëjë që shumë fëmijë të shmangin situatat që ngjallin shqetësim ose agjitacion ose të zhvillojnë një lloj perfeksionizmi, një tendencë për të qenë gjithmonë të sigurt për çdo veprim për të shmangur çdo lloj gabimi. Në të dy situatat, VËSHTIRËSIA nuk i lejon të jetojnë përvojat e reja me qetësi dhe siguri, edhe kur dëshirohet dhe pritet. Ndjenja që mund të rrjedh nga kjo është të “mos jesh i mjaftueshëm”, të gabosh në çfarëdo që të bësh, të “mos jesh aq i mirë sa je”, të “jesh i gabuar”.
Shpesh, për fat të keq, edhe të rriturit priren të dënojnë një gabim apriori dhe pasiguri, ne nuk e kuptojnë atë, krijojnë pritshmëri të mëdha, nuk arrijnë të japin kohën e duhur për të njohur veten dhe botën përreth, për të eksperimentuar, për të testuar veten.
Mbi të gjitha brenda konteksteve familjare dhe arsimore, nuk lini vend për gabime, nuk e toleroni zhgënjimin që vjen nga një gabim dhe nuk lejoni që kërkimi i mënyrës personale që një person të përjetojë veten, mund të nxisë turpin, fajin, ndjenjën e pamjaftueshmërisë, frikën për të bërë gabime.
Dhënia e mundësisë së një gabimi nuk do të thotë të eliminoni rregullat dhe kufijtë, të cilat janë gjithashtu thelbësore për fëmijët, por do të thotë t’u jepni atyre një shans për t’u përballur me veten dhe të tjerët në një mënyrë të qetë dhe pa theksuar frikën që ata tashmë përjetojnë fiziologjikisht.
Burimi / www.adolescienza.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
