Në heshtjen e një dhome spitali, koha duket se ndalon. Fryma është plot ankth dhe çdo rrahje zemre është një thirrje për jetë që bëhet gjithnjë e më e fortë. Ky është momenti, çasti kur një grua merr lajmin nga i cili kishte frikë, kanceri i gjirit. Është një diagnozë që nuk njeh mirësi, që nuk kërkon leje dhe që nuk ka respekt për shpresat dhe ëndrrat e një jete.
Por sot, ndërsa përballemi me këtë realitet të ashpër, është e rëndësishme të kujtojmë se çdo grua ka një të drejtë themelore: të drejtën për të jetuar, për të shpresuar, për të luftuar. Kjo e drejtë nuk është një dëshirë instinktive e thjeshtë, ajo është një betejë e forcës dhe elasticitetit që meriton të njihet dhe të mbështetet.
Dhe mbi të gjitha, kjo e drejtë është të marrësh shërbimin në kohën e duhur me gjithë humanitetin që i takon një të prekuri me këtë sëmundje aspak të lehtë, dhe jo t’i mohohet shërbimi dhe medikamenti, në emër të një fitimi të paligjshëm parash për disa mjekë që e kanë shkelur me këmbë betimin e Hipokratit dhe që me një dashje negative krijojnë megakorrupsionin në mjekësinë tonë të brishtë.
Në emër të të gjitha grave që përballen me këtë sfidë, është thelbësore jo vetëm luftimi i kancerit të gjirit me çdo mjet mjekësor dhe shkencor në dispozicion, por edhe me guximin dhe vendosmërinë që karakterizon qeniet njerëzore. Çdo ditë është një mundësi e re për të demonstruar se jeta, me të gjitha vështirësitë e saj, është një gjë e çmuar dhe ia vlen të jetohet plotësisht. E drejta për të jetuar nuk përfundon me trajtime dhe terapi. Është çështje e cilësisë së jetës, dinjitetit dhe shpresës. Çdo grua meriton të drejtën për t’u dëgjuar, për të pasur akses në kujdesin më të mirë dhe për të marrë mbështetjen e nevojshme për të përballuar këtë rrugëtim. Por e drejta për të jetuar shkon përtej mbijetesës së thjeshtë, është e drejtë të jesh i lumtur, të realizosh ëndrrat e tua, të shijosh momentet çastet e vogla dhe të mëdha që e bëjnë jetën të veçantë.
Lufta kundër kancerit të gjirit është gjithashtu një luftë kolektive. Është një betejë që përfshin familjet, komunitetet dhe institucionet. Është çështje solidariteti dhe përkushtimi për të siguruar që çdo grua të ketë burimet dhe mbështetjen e nevojshme. Kërkimet vazhdojnë të përparojnë dhe çdo hap përpara përfaqëson më shumë shpresë për të gjithë ato që luftojnë me këtë sëmundje.
Por ndërsa festojmë sukseset dhe arritjet, nuk duhet të harrojmë kurrë se çdo grua, çdo nënë, çdo motër dhe çdo mikeshë që përballet me kancerin e gjirit ka një të drejtë të shenjtë dhe të patjetërsueshme: të drejtën për të jetuar me dinjitet dhe me shpresë. Kjo e drejtë nuk mund dhe nuk duhet të vihet në dyshim, as nga sëmundja dhe as nga rrethanat.
Sot, në emër të të gjitha grave, ne duhet të ripërtërijmë angazhimin tonë për të garantuar që e drejta për të jetuar të respektohet dhe mbrohet gjithmonë. Ne duhet të punojmë së bashku për të siguruar që çdo grua të ketë akses në kujdesin, mbështetjen emocionale dhe mirëkuptimin më të mirë që ajo ka nevojë. Sepse çdo grua ka të drejtë të jetojë një jetë të plotë, një jetë që ia vlen, një jetë në të cilën shpresa dhe forca janë më të forta se sëmundja.
Në emër të një gruaje dhe të të gjitha grave që përballen me kancerin e gjirit, themi me zë të lartë dhe të qartë: e drejta për të jetuar është e shenjtë, është një betejë që nuk mund dhe nuk duhet ta humbim!
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
