Sot ne duam të ripërmendim dy reflektime nga psikiatri Paolo Crepet, i cili gjithmonë ka kritikuar me forcë kundër gjeneratës së tanishme të prindërve. Sipas tij, shumica e problemeve të fëmijëve rrjedhin nga një klasë e prindërve që kanë refuzuar rolin e tyre, duke preferuar atë të miqve.
Kur mirësia arsimore është kaq shtatzënë, nuk është mirë. Ne nuk kemi më fëmijë. Ata zgjedhin ku të hanë, në të cilin shesh të luajnë. Ne jemi bërë prindër që gjithmonë thonë po. Por kjo është e gabuar. Kur ata të rriten, do të jetë dikush që do të thotë jo. Ndoshta në frustrimin e parë të dashurisë. Ndoshta në punën e parë. Prindërit shkojnë në takimin e parë të biznesit të djalit të tyre 26-vjeçar. Pastaj ka njerëz që nuk i dërgojnë fëmijët e tyre në Erasmus sepse janë të ftohtë. Këta prindër janë një fatkeqësi. Ne nuk mund të përgjithësojmë, por në shumë raste është kështu. Paolo Crepet
Pse prindërit shkojnë në këtë gjendje katastrofike? Çfarë çoi në krijimin e një gjenerate të të rriturve që gjithmonë janë të gatshëm të thonë po për fëmijët e tyre dhe për të shmangur ndonjë problem? Rënia e përgjegjësisë:
“Është faji i atyre që u kanë thënë se përgjegjësitë janë një problem, ndërkohë që ato janë shkalla e matjes së rritjes së tyre. Është përgjegjësia dhe aftësia për të marrë jetën e vet në qenien që përcakton jetën e rritur dhe e dallon atë nga një fëmijë. Ideja e gjetjes së një brezi të adoleshentëve të përjetshëm në dyzet vjet më parë me të vërtetë të ngrin gjakun”. Paolo Crepet
Dhe pikërisht mbi temën e përgjegjësisë ne duam t’ju ftojmë të reflektoni (dhe në të cilën ne gjithashtu reflektojmë çdo ditë): a janë gjeneratat e reja të prindërve të frikësuar nga përgjegjësia? Si mund të përballemi me përgjegjësinë tonë si prindër?
Burimi / portalebambini.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
