Sa herë që mendoni të braktisni dashurinë, lexoni me zë këtë tekst dhe menjëherë do të ndjeheni më mirë.
Jeta është më e mençur dhe plot surpriza sesa mund ta imagjinoni dhe kuptoni. Dhe këto fjalë do t’ua vërtetojnë. Kur jeni të lodhur dhe të mbytur nga negativiteti deri në atë pikë sa dëshironi të braktisni dashurinë, lexoni me zë këtë tekst dhe do të ndiheni më mirë…
Unë nuk habitem që e kam njohur botën duke qarë. I hapa sytë dhe pa qenë përgjegjëse për veprimet e mia, vendosa të prezantoja të keqen. Nga kontakti i parë fizik, u bëra i varur nga dikush. Kjo tregon që gjatë jetës sime duhet të lidhem me të tjerët që të rritem dhe piqem. Të gjithë njerëzit me të cilët do të merrem mund të bëjnë që unë të vuaj për shkak të moshës time të vogël, por kjo është një mundësi e paparashikueshme që nuk mund të ndryshohet.
Do të doja të kisha përgjigjet e duhura në kohën e duhur, por e vërteta është se unë nuk di ku t’i gjejë. Unë di vetëm se kur mbytem në lodhje, kuptoj se disa gjëra kanë ndodhur për të mirën time. Dhe tani unë e di se lotët e mi ishin të pamend dhe të padrejtë për t’u shfaqur në fytyrën time pasi më mohohej diçka nga familja ime e paqëndrueshme ekonomikisht. Çfarë fëmijë budalla!
Dhe tani e thyej zemrën në mendimin e asaj miqësie të plotë të bashkëfajësisë që përfundon para kohe, sepse kjo është jeta. Kjo ju shkakton plagë që kurrë nuk mund të shërohen, ose të paktën jo plotësisht. Por, nga të gjitha zhgënjimet që kam dashur të pranoj, për mua është e pazgjidhshme vetëm një: fundi i dashurisë. Në këtë rrugë që pengesë ndaj lumturisë është jeta, unë nuk mund ta pranoj se i dashuri im është larguar. Nuk ka asgjë më të dëshpëruar sesa dashuria e paarsyeshme.
Rëndësia e kësaj ndjenje në fjalët e këtij teksti
Pra, kur mendoj për braktisjen e dashurisë, do të përpiqem të kujtoj se në jetën reale, asgjë nuk ndodh si në filma romantikë ose në libra që flasin për tregimet e dashurisë. Sepse dashuria është unike dhe çdo person e ndjen atë ndryshe. Për disa është në gjëra të vogla, për të tjerët në një takim romantik. Dashuria nuk është vetëm figura e dy njerëzve që e duan njëri-tjetrin dhe duan të jenë së bashku, por mbi të gjitha është një qëndrim i përkthyer në fjalë të shkurtra.
Dashuria është gjithçka që do të më japë kurajë për të vazhduar, por nëse nuk më intereson, mund të jetë krimi më i madh përballë lotëve. Ashtu si çdo gjë tjetër në jetë, ka dy palë. Më e mira do të më tregojë anën e mirë, ose anasjelltas. Dashuria është ajo që i jep kuptim ditëve, ngjyra momenteve dhe gjeneron gëzim. Pa të, qielli mbetet gri, emocionet bëhen të ftohta dhe ndjenjat ndalen.
Dashuria është në gjendje të lëvizë botën, të ndryshojë personalitetet, dëshirat dhe ëndrrat. Ajo nuk është një person. Është ndjenja, kënaqësia, dëshira për të marrë atë që dëshiron. Këmbëngulja shkon prapa, duke lënë krenarinë në sirtarin e fundit të veshjes, të mos i nënshtrohet vështirësive. Dashuria shtyn, na bën të fluturojmë, madje edhe me këmbët tona të gozhduara në tokë. Pulsim dhe dridhje.
Nuk mund ta fajësoj dashurinë për të gjitha zhgënjimet e mia. Dashuria nuk është dhimbja, frika apo traumat e mia. Kjo është ajo që më mban të fortë dhe për shpresën më të vogël. Më motivon të shtoj, të ndaj dhe të mos dorëzohem kurrë. Dashuria është pafundësi, kurrë mosmirënjohje ose egoizëm. Kjo më bën të rritem, më befason në detaje të vogla dhe i mbaj të gjitha besimet e mia të palëkundshme. Sepse vetëm dashuria mund të falë dhe të rilindë.
Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
