Në SHBA po flasim shumë për neglizhimin emocional të fëmijërisë (CEN). Termi “neglizhimi emocional në fëmijëri” mund të thotë pak dhe aspak, por në realitet fsheh një sërë dinamikash, që kanë prekur të gjithë brezat e kaluar dhe që gjithashtu ndikon në pasardhësit e rinj.
Neglizhimi Emocional i fëmijërisë
Neglizhimi emocional është i lidhur me pamundësinë e prindërve për të plotësuar në mënyrë adekuate nevojat emocionale të fëmijëve.
Një nga detyrat themelore të prindërve është edukimi, sot është gjithnjë e më e rëndësishme të flitet për edukimin emocional.
Hapi i parë për të dhënë një arsimim të shëndoshë emocional për fëmijët është të lejoni emocionet që ata përjetojnë në baza ditore dhe t’i mësoni që ata t’i kanalizojnë në mënyrën më të përshtatshme.
Nëse prindërit nuk janë në gjendje të njohin nevojat e fëmijëve ose, kur emocionet lindin dhe prindërit i minimizojnë me fraza si ” nuk ka asnjë arsye për të qarë ” ose ” asgjë nuk ndodhi “, ju dëmtoni fëmijën duke e paraqitur situatën krejtësisht normale.
Fëmija ka një tendencë për të përgjithësuar: nëse ata mendojnë se diçka është e papërshtatshme, fillojnë të ndjehen të papërshtatshëm dhe gabim, kështu lindin pasiguri, brishtësi, vetëvlerësim i ulët, faji dhe zemërimi.
Ndryshe nga keqtrajtimi, braktisja ose abuzimi, aty ku shenjat janë të dukshme menjëherë, neglizhimi emocional nuk jep simptoma të tilla të habitshme, të paktën jo menjëherë.
Neglizhimi emocional në fëmijëri krijon terren të mbarështimit të një sërë sëmundjesh, të tilla si, vetërespekt i ulët, depresioni, turp, agresion, paaftësia për të ndërtuar lidhje të qëndrueshme, rebelim emocional, mungesa e dashurisë, dhe çrregullime disfunksionale të personalitetit.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
