Le t’i japim fund kësaj pedagogjie të papërfillshme dhe të pasuksesshme të justifikimit deri në fund të hidhur, duke ruajtur çdo përpjekje, angazhim, luftë apo zhgënjim. Përmes saj ne i bëjmë fëmijët tanë jo vetëm të paaftë, por edhe të padurueshëm dhe të pakëndshëm.
Fatkeqësisht jemi të bindur që fëmijët duhet ta kenë gjithçka të lehtë, pa mundim, mbase sepse bëhemi vonë prindër dhe nuk mund të imponohemi me fëmijët tanë. Kur flasim për lirinë e fëmijëve, ne në fakt po i shpëtojmë detyrës sonë si edukatorë, me siguri nga frika e reagimit të tyre, pasi mund të jenë kundër vendimit tonë.
Pse fëmijët duhet të jenë të rritur? Në mënyrë të pashmangshme ata do të përfundojnë duke u nervozuar, duke u acaruar sepse nuk janë në gjendje të vendosin për më të mirën dhe janë në gjendje ta bëjnë këtë vetëm në një mënyrë utilitare, sepse kështu funksionon të menduarit e një fëmije.
Prindërit janë aq të brishtë dhe emocionalë sa e gjykojnë veten si të paaftë për të imponuar rregulla, të përgatisin aksione me autoritet dhe solidaritet që i lejojnë fëmijët të gjejnë rrugën e vet kur të jenë të rritur. Problemi, sipas Paolo Sarti, fillon me lirinë e zgjedhjes: fëmijët nuk janë në gjendje të zgjedhin. Varet nga prindërit marrja e vendimeve të rëndësishme (kjo nuk do të thotë të mos dëgjojnë fëmijë, por jo t’i ngarkojnë ata me barrën e zgjedhjes).
Burimi / https://portalebambini.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
