Këto rreshta i dedikohen gjyshes time të dashur dhe të gjitha gjysheve të ëmbla që na shohin nga lart, nga kangjellat qiellore, shkëlqejnë si kometë dhe ndriçojnë hapat e mi dhe të tu, udhëtimin tonë të brishtë në këtë tokë. Ato janë yjet më të bukur, më të ndritshëm të dashurisë dhe dhembshurisë. Dhe ato janë atje për ne…
Gjyshja ime e ëmbël është dhe do të jetë, për gjithë jetën time, ylli më i bukur i Parajsës time. Edhe pse e humba shumë herët, unë jam akoma e lumtur dhe plot mirënjohje që kam pasur nderin dhe fatin e pranisë së tij në jetën time dhe të fëmijëve të mi. Ajo që më mësoi kuptimin e vërtetë të dashurisë, përkushtimit, sakrificës vetëmohuese. Ajo e ka kaluar gjithë jetën e saj duke bërë që të gjithë rreth saj të ndjehen të lumtur, të dëshiruar dhe të dashur.
Trashëgimia e saj e dashurisë ka qenë aq thelbësore në jetën tonë saqë ajo do të jetojë gjithmonë me të gjithë ne dhe kurrë nuk do ta lejojmë atë të vdesë. Ajo jeton dhe do të jetojë në zemrat dhe mendjet tona. Ajo është thesari më i çmuar që kam arritur të gjej. Fryma dhe ndjenjat e saj nuk ka fjalë që i përshkruan, një shpirt dhe një personalitet aq unik dhe i veçantë sa që mbetet një shembull i jetës për mua dhe fëmijët e mi.
Një grua e bukur edhe me lëkurën e saj të rrudhur, flokët gri, e cila gjithmonë ka refuzuar t’i lyejë dhe buzëqeshja më e ndritshme dhe më e bukur në botë. Ajo gjithmonë më ka dashur për atë që jam pa gjykuar kurrë zgjedhjet e mia. Gjyshja ime ishte gjithnjë mirëkuptuese dhe prezente me dashurinë e saj. Heroina dhe mbrojtësja ime e shkëlqyer. Ajo ishte prind, mësuese dhe shoqja më e mirë, por me një butësi të tillë sa nuk më bëri kurrë të humbas kontrollin tim.
Një ditë vajza ime më tha: “Është bukur të mbash duart e gjyshes dhe të dish që të njëjtat duar mbanin të tuat kur ishe në të njëjtën moshë si unë”.
Ju kurrë nuk do të vdisni në zemrën dhe kujtesën time: shakatë tuaja, ato ëmbëlsira të veçanta që më keni bërë për ditëlindje, histori antike që vetëm ju i keni ditur. E gjithë kjo do të jetë gjithmonë e gjallë në kujtesën time. Dije që shembujt dhe mençuria jote më kanë bërë atë që jam sot dhe jam krenare për këtë. Ndjej që edhe nëse e ke braktisur këtë tokë, gjithmonë je e pranishme me shikimin dhe dorën tënde në jetën tonë.
Unë besoj se Zoti nuk pushoi në ditën e shtatë, por bëri gjyshet. Duke kuptuar se ishte një nga krijimet më të shkëlqyera të tij, ai mori një ditë pushim për ta kaluar me to. Kaloni sa më shumë kohë me to për sa kohë që keni fatin t’i keni akoma pranë…
Burimi / https://tvevideo.caffeinamagazine.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
