Shumë njerëz vuajnë nga çrregullimet e stomakut dhe zorrëve që herët a vonë mund të kthehen në ulcera dhe kapsllëk. Këtu është një ilaç shumë efektiv që mund të përgatitet në shtëpi: lëngu i papërpunuar i patates.
Në fund të Luftës së Parë Botërore, kur ushtarët nga shumë vende evropiane ishin në llogore, u shfaq një armik i ri: uria. Një pjesë e ushtrisë gjermane duhej të ushqehej pothuajse ekskluzivisht me patate të papërpunuara të zbuluara në arë. Është vërejtur se ushtarët që vuanin nga problemet e ndryshme të stomakut u shëruan plotësisht. Dhimbja u zhduk dhe, pavarësisht urisë, këta ushtarë ndiheshin mirë.
Mjekët të cilët analizuan këtë fenomen demonstruan efektin jashtëzakonisht pozitiv të lëngut të papërpunuar të patates për problemet e stomakut të shkaktuara nga aciditeti i tepërt. Pothuajse 90% e pacientëve janë përmirësuar pas ditës së dytë të trajtimit dhe nuk kanë pasur ankesa pas tetë apo dhjetë ditëve. Për shkak të vlerave farmakologjike, solanina e patates duhet të veprojë si një frenues i sekretimit.
Për më tepër, përmbajtja e saj e lartë e kollit, elementët e trashë dhe kripërat, mbrojnë mukozën e stomakut. Vitamina C në patate të papërpunuara është e rëndësishme në trajtim sepse pengon infeksionet. Në rast të aciditetit të tepërt dhe ulçerave, lëngu i patates duhet të merret çdo ditë para buke për një periudhë prej tre javësh. Rekomandohet të filloni me 50 ml për vakt dhe ta shtoni dozën ngadalë deri në 100 ml.
Pas një periudhe prej 48 orësh mund të shohim një përmirësim në kushtet e përgjithshme. Uria e zorrëve, të përzierat, të vjellat dhe gromësimat zhduken. Pas 15 ditëve trajtim, përmbajtja e lëngut të acidit në stomak normalizohet.
Për të përftuar lëngun e patates thjesht bluajeni atë në blender dhe shtrydheni përmes një nape. Nga pikëpamja e mjekësisë bimore, theksohet se patatja e papërpunuar është një nga mjetet më të mira për të luftuar acidin e stomakut.
Burimi / benesserefeed.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
