Vallëzimi është një aktivitet social dhe mund të shërbejë në nivel terapeutik.
Gjatë kërcimit jemi në mësim të vazhdueshëm me mjedisin dhe veten, kështu që ne përmirësojmë plasticitetin e muskujve, por edhe proceset tona të mendimit. Muzika na pengon emocionalisht, ndërkohë që procesi i kujdesit na lejon të jemi të vetëdijshëm për veten dhe hapësirën fizike që na rrethon.
Është e qartë se përfitimet për shëndetin tonë nuk mund të ndodhin, nëse ne nuk jemi të lidhur me kërcimin. Kur lëviz trupi ynë, duke përdorur kërcimin si mjet, kemi një rritje të nivelit të endorfinës. Kështu reduktojmë nivelin e stresit dhe depresionit.
Kërcimi si terapi latente apo e hapur mund të rrisë vetëbesimin dhe njohjen e gjuhës së trupit. Është gjuha që lejon krijimin e vetëdijes dhe harmonizimin e emocioneve të kaluara ose të pranishme. Ky katarsis mund të përfshijë krijimin e një vetë-imazhi të ri dhe rritje të besimit.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
