Si çdo person edhe mua më rastis të përjetoj momente krize. Nuk po flas vetëm për krizën e madhe ekzistenciale, por për shumë momente të vogla krize, në të cilat siguritë e konsoliduara në djersën e ballit lëkunden dhe duket se zhduken nga era.
Me kalimin e kohës, unë kam zhvilluar një familjaritet të caktuar me këto momente ndonjëherë të dhimbshme, shpesh destabilizuese dhe praktikisht kurrë të dëshiruara. Dhe unë mora një mësim të rëndësishëm në lidhje me të, domethënë, nëse kriza fryn nga ana juaj, ajo sjell me vete një dhuratë dhe kjo është pikërisht shkatërrimi: shkatërrimi i asaj që nuk qëndron, gjë që ju bën të ndiheni të shtrënguar në jetën tuaj, që nuk përputhet më me ty.
Ne mund ta kthejmë krizën në mundësi
Në stuhinë e krizës ekziston një mundësi e shkëlqyeshme për ndryshim dhe është i mundur kur e pranon, kur e pranon krizën dhe vendos të vazhdosh udhëtimin tënd me atë shok të përkohshëm të udhëtimit, pa e mohuar, pa e refuzuar, pa e humbur energjinë e dërgimit të saj larg. Sepse ajo nuk do të largohet, derisa ti të marrësh dhuratën e saj.
Ajo që do të jetë e dobishme të bëhet në një moment krize do të jetë shmangia e ngrirjes nga frika, mbyllja në vetvete, rezistenca ndaj ndryshimit që sjell ky moment, sepse ky qëndrim do të na bëjë të hyjmë në një rreth vicioz që do të mbyllet gjithnjë e më shumë tek ne. Në vend të kësaj, do të jetë më funksionale të mirëpresësh ndryshimin.
Nëse, nga ana tjetër, ngrijmë nga frika, pjesa e errët e shpirtit do të mbërrijë si një përpjekje e fundit për mbijetesë, një ultimatum: ose të ndjekim impulsin e mbijetesës që na shtyn të largojmë veten nga ajo që helmon ekzistencën tonë, ose të dorëzohemi dhe qëndrojmë në errësirën tonë personale.
Ajo që mund të bëjmë për ta shndërruar këtë fazë të ndryshimit në mundësi është të pranojmë thirrjen për veprim sepse kriza synon të na nxjerrë nga vendi ku nuk mund ta shfaqim plotësisht potencialin tonë, kështu që kur ndiheni në krizë, vazhdoni përpara, duke bërë një hap të vogël në të njëjtën kohë, por mos u ndalni, sepse ajo këmbëngulje, ai vullnet do të bëhet ushqimi i mundësisë së fshehur që ju ofrohet.
Unë e kuptoj që e gjithë kjo tingëllon lehtë për t’u thënë, prandaj mendova të ndaja me ju disa këshilla që ju ndihmojnë të transformoni në mundësi krizat e vogla dhe të mëdha.
Teknika e befasisë: keni një përvojë të re
Nuk ka rëndësi se cila mund të jetë natyra e kësaj përvoje të re. Nëse diçka jehonë me ju dhe ndieni një dëshirë të vërtetë për ta jetuar, dëgjojeni dhe ndiqeni! E rëndësishme është që është një risi e vërtetë që të çon në një vend të ri dhe të takosh njerëz që nuk i ke parë kurrë më parë. Futja e një përbërësi të pazakontë në realitetin tënd do të të ndihmojë të zhbllokosh situatën tënde sepse do të të ndihmojë të jetosh aktualitetin më intensivisht dhe do të ndihmojë të marrësh frymë lirisht.
Ky moment i pauzës mendore do të jetë jashtëzakonisht i rëndësishëm për ju: në atë moment ju do të përgatiteni për të lejuar që zgjidhjet krijuese të shfaqen tek ju.
Teknika krijuese: shprehni imagjinatën tuaj
Ju nuk keni nevojë të jeni një artist i njohur për të shprehur krijimtarinë tuaj dhe as nuk keni nevojë të shpreheni përmes arteve të njohura, për t’i dhënë hapësirë krijimit tuaj; gjëja e rëndësishme është të lejojmë që mendja racionale të pushojë nga shqetësimet dhe të aktivizojë atë më imagjinative përmes përdorimit të duarve. Shkruani, pikturoni, gatuani, qepni, etj., sepse gjithçka mund të jetë burim i krijimtarisë.
Ju do të jeni në gjendje të shprehni krijimtarinë tuaj në çdo fushë të jetës, duke respektuar vetëm një rregull të vogël për t’ju ndihmuar në këtë moment krize: çdo veprim krijues duhet t’ju japë një ndjenjë të thellë kënaqësie dhe nëse ndani rezultatin e këtyre me ata që ju interesojnë krijimtaritë, papritmas do të ndjeni se keni një ngarkesë energjie dhe besimi se nuk keni më frikë nga kriza.
Teknika e trupit: natyra është aleati juaj
Një tjetër këshillë që do të doja të ndaja me ju është teknika që unë përdor ndoshta më së shumti: lidhja me natyrën. Nuk po flas për të qenë një vetmitar në majë të një mali por thjesht duke bërë një shëtitje në një pyll, buzë detit ose në fshat. Gjëja më e çmuar që mund të bësh është thjesht të jesh në natyrë. Të qëndrosh. Thjesht lejoni që trupi juaj të kthehet në kontakt me botën natyrore dhe lejo që bota përreth jush të të ushqejë.
Vëzhgoni se si era lëviz gjethet, si këndon toka nën këmbët tuaja ndërsa ecni. Fokusojeni vëmendjen tuaj në trupin tuaj që puth tokën me çdo hap dhe lëreni mendjen të qetësohet me këndimin e zogjve. Në këtë moment ekzistoni vetëm ju dhe natyra përreth jush. Në këtë moment, ju jeni në qendër të Qenies tuaj, në paqe.
Lejoni veten të ndjejë këtë paqe të brendshme dhe lërini mesazhet e natyrës të rrjedhin. Ushqejini këto momente dhe vazhdoni të bëni një hap, dhe pastaj një tjetër. Në ato momente të thjeshtësisë së thellë, të bashkimit të butë me botën e natyrës, ju do të jeni në gjendje të perceptoni momentin e tanishëm nga një këndvështrim tjetër, shumë i çmuar. Intuita juaj ka të ngjarë të zgjohet; magjia që do ta shndërrojë krizën në mundësi do t’ju presë aty, pikërisht aty ku do të zgjohet ajo pjesë e juaj që era e ndryshimit kishte ardhur të zgjonte.
Burimi / https://www.eticamente.net/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
