Nga Lira Gjika
Pediatre
Loja është mënyra më efikase, që ndihmon fëmijën të përballet me realitetin e jetës dhe veten. Fëmija e ka të domosdoshme t’i përdorë e zhvillojë vetë gjërat që mëson nga i rrituri dhe mënyra e vetme është loja. (Fëmijës i duhen 7 ditë për të mësuar një gjë të re dhe 6 muaj që ta përfshijë në rutinën e përditshme).
Loja e ndihmon fëmijën të përdorë, njohë, mësojë, zhvillojë dhe të veprojë sa më i pavarur. Të rritur, kur shihni fëmijën që luan, ose përfshihuni në lojë me të, ose të paktën, vëzhgojeni se si përpiqet të zgjidhë dhe të përballojë emocionet e tij, inatin, pafuqinë, frikën, trishtimin, por edhe gëzimin, që shpesh ia anashkalojmë apo pengojmë.
Gjithashtu, përballja me mërzinë nuk është një betejë e lehtë, as për ne të rriturit, prandaj loja merr gati përmasa shpëtimtare për fëmijën. Dhe këtë të vërtetë të lojës, më mirë se kushdo e dinë prindërit e fëmijëve me sëmundje e kufizime të rënda.
Është loja që u fal pak qetësi dhe i shmang nga ankthi i rëndë që i provokon sëmundja, që i ka pushtuar trupin.
Fëmija nuk ka “armë” tjetër përveç lojës për të përballuar gjendjen e tij. Janë pikërisht lojërat që shpërqendrojnë fëmijën nga dhimbja apo stresi i një situate të rëndë.
Por, loja që të ndodhë, ka një kusht, praninë e vetëdijshme të të rriturit.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
