Tema “kufizime dhe rregulla” sigurisht që është më e vështira për t’u diskutuar në familje. Kjo ndodh sepse, kur zbatoni një rregull, ju në mënyrë të pashmangshme përfundoni duke pyetur: A jam prind i mirë? A jam shumë i rreptë?
Përgjigjja e vetme për këto pyetje gjendet në inteligjencën emocionale: sekreti është të kuptosh se për çfarë ka nevojë fëmija dhe jo atë që kërkon me zë të lartë. Veproni në përputhje me rrethanat, duke ndërtuar një mjedis empatik, të ndjeshëm, por edhe të sjellshëm dhe të respektueshëm. Një mjedis në të cilin të gjithë e dinë se cili është vendi i tij dhe kujdesen për këtë me dashuri.
Nevoja për rregulla
Rregullat nuk janë vetëm për njerëzit në edukim, ata janë të mira për sistemin nervor dhe zhvillimin emocional. Duke ditur se cili është kufiri që i ndihmon fëmijët të ndjehen të sigurt; të dini kufijtë e pranueshëm në atë botë magjike që është familja. Rregullat në familje kanë efekt të dobishëm për të ndihmuar zhvillimin dhe kontrollin emocional, pa pasur nevojë t’i drejtoheni laboratorit të arsimit emocional (sado i dobishëm, por me kusht që kjo punë të ndodhë në rrjedhën e sipërme).
Përkundrazi, fëmijët që rriten në një mjedis të mangët janë më të prirur ndaj stresit dhe shpërthimeve të pakontrolluara emocionale, pasi ata jetojnë në një mjedis shumë të pasigurt dhe në ndryshim. Duke mos parashikuar se çfarë do të marrin dhe çfarë jo, ata jetojnë në një gjendje të vazhdueshme ankthi.
Dashuri dhe autoritet
Nëse rregullat janë të nevojshme, kjo nuk do të thotë tiranizëm në familje. Pesëdhjetë vjet studime psikologjike dhe pedagogjike na kanë mësuar rëndësinë e dashurisë, një mjedisi të sigurt dhe të rehatshëm dhe një figure autoritare dhe jo autoritare.
Por cili është dallimi midis autoritarizmit dhe autoritetit? Prindi autoritar arrin të shpjegojë arsyet për zgjedhjet e tij dhe përfshin emocionalisht fëmijët. Bëhen një udhëzues i natyrshëm, një pikë referimi, një bazë e sigurt.
Krahasuar me autoritarizmin, që merret nëpërmjet: sjelljes me vetëbesim (d.m.th. Pyesni veten për të gjitha dyshimet e rastit, por para fëmijës jini gjithmonë të palëkundur), sjelljes gjithëpërfshirëse, një sjelljeje të orientuar drejt dialogut, që ka gjithashtu dashuri.
Por kjo është një pikë në të cilën ju nuk keni nevojë të punoni: çdo prind i do fëmijët e tij më shumë se çdo gjë!
Burimi / portalebambini.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
