Mamaja është ajo qenie unike dhe themelore që – për mirë ose për keq – do të jetë një pikë reference e domosdoshme gjatë gjithë jetës sonë, por në fëmijëri prania e saj është e domosdoshme për zhvillimin afektiv dhe njohës të fëmijës. Ndërsa mungesat e zgjatura mund të shkaktojnë plagë serioze emocionale, sidomos gjatë gjashtë viteve të para të jetës së fëmijës.
Mungesa e saj mund të jetë në fakt edhe shkaku kryesor i problemeve të gjumit dhe ushqimit: këto çrregullime mund të bëhen pak a shumë me vetëdije edhe një mënyrë për të kundërshtuar një mungesë të tillë. Për më tepër, mungesat e shpeshta dhe të zgjatura mund të nxisin ankth të fortë tek fëmijët: ata frikësohen kur largohet nëna e tyre, por edhe kur kthehet, sepse nuk e dinë kur do t’i lërë përsëri vetëm. Megjithatë, disa nëna përdorin këtë frikë për të kontrolluar fëmijët e tyre, duke i kërcënuar se do t’i braktisin nëse nuk binden.
Fëmija që ka një nënë që mungon, zhvillon një sekuencë tipike të sjelljeve të bëra nga protesta – dëshpërimi – largimi, që bartin emocionet e tyre dhe të cilat nganjëherë përfundojnë duke shtuar një urrejtje të thellë për faktin se është i detyruar të jetojë një situatë të ngjashme.
Fëmija mund të bëhet një i rritur i largët, i zemëruar dhe i trishtuar; mbi të gjitha, ai mëson se duhet të merret vetë me të dhe kjo e bën atë t’i maskohet bindjes, dhunuesit, etj., një zakon që do të vazhdojë ta ketë edhe kur të rritet dhe kjo nuk është gjë tjetër veçse një mënyrë për të reaguar ndaj braktisjes.
Në përgjithësi, fëmijët që rriten me mungesën e nënës do të humbin besimin tek të tjerët dhe bashkë me të edhe shpresën për t’u dashur. Prandaj, si të rritur, ata mund të shkojnë në kërkim të obligacioneve të varësisë absolute – të destinuara kryesisht për dështim, nëse nuk përballen me problemet e thella të fëmijërisë – ose në vend të kësaj të jenë të paaftë për t’u besuar të tjerëve.
Burimi / www.guardachevideo.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
