Princi Harry zbulon në librin e tij të ri se ai luftoi me agorafobinë, një çrregullim ankthi që mund t’i bëjë njerëzit të kenë frikë të largohen nga shtëpia e tyre.
“Unë isha një agorafob. Gjë që ishte pothuajse e pamundur duke pasur parasysh rolin tim publik”, shkruan Harry në kujtimet e tij, “Spare”, i cili do të publikohet zyrtarisht më 10 janar.
Ai kujton “një fjalim, i cili nuk mund të shmangej ose anulohej, dhe gjatë të cilit pothuajse më kishte rënë të fikët” dhe shkruan se vëllai i tij më i madh, Princi William, erdhi në prapaskenë më pas duke qeshur me të se ishte “i lagur”.
“Ai i tha të gjithë njerëzve. Ai dhe Kate kishte qenë i pranishëm në sulmin tim të parë të panikut. Ne po shkonim me makinë për në një ndeshje polo në Gloucestershire, me Range Rover-in e tyre. Unë isha prapa dhe Willy më shikoi në pamjen e pasme. Ai më pa duke djersitur, me fytyrë të kuqe”, shkruan Harry.
Çfarë është agorafobia?
Agorafobia është një çrregullim ankthi që përfshin frikë dhe ankth të fortë në situata ku do të ishte e vështirë të arratisesh, thotë Jacqueline Bullis, Ph.D., një psikologe klinike në Boston
Kjo mund të përfshijë udhëtimin në një aeroplan ose forma të tjera të transportit publik, qëndrimin në një rresht, të qenit në një turmë, të shkuarit në një kinema ose dyqan ushqimesh, apo edhe të uleni për një prerje flokësh
“Ka të bëjë më shumë me frikën se ata do të përjetojnë simptoma shqetësuese ose të ngjashme me panikun në atë situatë, dhe atëherë do të ishte vërtet e vështirë ose vërtet e turpshme të shpëtosh prej saj.”
Simptomat që ata kanë frikë nga zhvillimi mund të përfshijnë diarre, të vjella, të përziera, djersitje, dhimbje gjoksi, marramendje.
Si ndikon agorafobia në jetën e një personi?
Njerëzit gjithashtu mund të kërkojnë të mbajnë gjithçka shumë të qetë dhe të shmangin aktivitetet – të tilla si ushtrimet, seksi, konsumimi i pijeve me kafeinë ose shikimi i filmave të frikshëm – që shkaktojnë një zemër të rrahur ose ndjesi të tjera fizike që janë shqetësuese për ta ose sjellin një emocion të fortë.
Edicioni i fundit i Manualit Diagnostik dhe Statistikor të Çrregullimeve Mendore e konsideron agorafobinë si një diagnozë të veçantë që mund të ndodhë pa një histori sulmesh paniku, por është e zakonshme që ato të ndodhin së bashku, thotë Bullis.
Cili është trajtimi?
Terapia konjitive e sjelljes është linja e parë e trajtimit, thotë Bullis.
Disa njerëz marrin gjithashtu beta-bllokues – një ilaç që përdoret për të trajtuar presionin e lartë të gjakut dhe çrregullimet e ritmit të zemrës – të cilat mund të lehtësojnë ndjesitë fizike. Por kjo mund të rezultojë e kundërt në planin afatgjatë, sepse po i mëson njerëzit se nuk mund ta përballojnë vetë, thotë Bullis.
Qëllimi është që dikush të ndjehet më rehat me ato ndjesi fizike përmes terapisë. Kur njerëzit thonë, “Nuk më pëlqen që zemra ime po rrah për momentin”, Bullis dëshiron që ata të kuptojnë shpejt, “Kjo është në rregull, e di që nuk është e rrezikshme. E di që mund ta mbaj këtë fjalim akoma ose mund të hyj në këtë situatë dhe se jam i sigurt.”
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
