Pritjet na bëjnë të pakënaqur. Duhet të mësojmë të pranojmë zgjedhjet e të tjerëve, të respektojmë mendimet dhe dëshirat. Pse duhet të ndalemi të presim që të tjerët të bëhen ato që ne duam që ata të jenë?
Sepse kur jetojmë, duke pritur që tjetri të jetë ndryshe nga ajo që është, rrezikojmë të jetojmë në një pakënaqësi të përjetshme. Kur arrijmë të pranojmë kufijtë e të tjerëve, ne kemi mundësinë të përjetojmë një ndjenjë të paqes. Sepse ne nuk kemi të drejtë në jetën e të tjerëve: jeta e vetme që mund të kontrollojmë është e jona. Ushqyerja e pritjeve joreale ndaj të tjerëve mund të krijojë vetëm tensione për ne dhe për të tjerët. Kjo na bën të pakënaqur.
Çfarë të bëjmë me pritjet që krijojmë?
Anulojini ato, vetëm ata që i krijojnë ato mund ta bëjnë këtë.
“Nëse nuk pret ndonjë gjë nga askush, nuk do të jesh kurrë i zhgënjyer.” – Sylvia Plath
Në këtë botë të gjithë kemi një mision, një qëllim, por sigurisht nuk kemi të drejtë të vendosim se çfarë është më e mira për të tjerët. Zakonisht prindërit janë krijuesit më të mëdhenj të pritjeve dhe atyre më të mëdha që janë përgjegjëse për zhgënjimin e fëmijëve të tyre. Megjithatë, problemi është se askush nuk mund të arrijë të përshtatet me pritjet e të tjerëve. Fëmijë janë qenie të pavarura të cilët duhet të arsimohen, por në të njëjtën kohë duhet të vendosin se çfarë të bëjnë me jetën e tyre.
E vetmja mënyrë për të rritur fëmijë të fortë është t’u mësojë atyre të jenë autonom. Për shkak se fëmijët që varen nga prindërit e tyre ose që vazhdimisht kritikohen, janë vetëm njerëz të pakënaqur. Kushdo që krijon pritshmëri për të tjerët nuk e di kuptimin e vërtetë të fjalës “respekt”.
“Të bekuar janë ata që nuk presin asgjë, sepse ata kurrë nuk do të zhgënjehen”. – Aleksandër Pope
Të kesh pritjet do të thotë në një farë kuptimi të përpiqesh të manipulosh qëndrimet dhe zgjedhjet e të tjerëve.
Shpesh dëgjojmë: “Unë jam i shqetësuar për ty, a nuk e kupton që unë nuk fle për ty? Një frazë e tillë mund të jetë në gjendje të thotë: “Nuk ju besoj! Unë besoj se ju nuk jeni të aftë! E di që do të bëhesh i sëmurë, sepse unë të njoh ty! “
Ata që rriten duke dëgjuar këto gjëra mund të bëhen vetëm të rritur të pasigurt, me një frikë të vazhdueshme nga dështimi. Për ata që identifikohen me këtë lloj sjelljeje, ju nxis që të ndaleni menjëherë. Përqendrohuni në jetën tuaj!
Përsëriteni këtë frazë disa herë në ditë: “Unë duhet të largohem nga të tjerët dhe duhet të përpiqem të marr përgjegjësitë e mia për lumturinë time, unë nuk do të merakosem për të, pasi ai e di se çfarë po bën, ai është një i rritur dhe ka të drejtë të jetojë jetën e tij kur e sheh të arsyeshme” .
Respektimi i zgjedhjes së të tjerëve duhet të jetë baza e çdo marrëdhënieje. Por kjo nuk rezulton e lehtë, për ata që janë egoistë ose kanë tendencë të kontrollojnë gjithmonë të tjerët.
Jeta e gjallë me një buzëqeshje: kjo është receta për lumturinë e atyre që nuk krijojnë asnjë shpresë, pasi mbjellin vetëm dashuri. Nëse burri juaj nuk ka marrë mbeturinat, jepini atij një buzëqeshje dhe do t’i marrë ato. Nëse fëmija juaj ka zgjedhur të ndjekë një rrugë tjetër nga ajo që ju prisnit, buzëqeshni me ta dhe pranojeni atë.
Çfarë duhet të bësh të bërtasësh apo të thuash se e paralajmërove?
Ka njerëz që janë të lumtur, pavarësisht nga zgjedhjet e tjetrit. Ata që vuajnë, sepse shohin se gjërat shkojnë ndryshe nga ç’duan, besojnë se gjithçka duhet të kthehet. Jetojnë deri në pritshmëri. Sepse këta janë njerëz që ende nuk e njohin dashurinë e pakushtëzuar…ata besojnë se e duan, por dashuria që ata ndiejnë është shumë egoiste. Për këtë, ata duhet të kuptojnë se secili duhet të jetë i lirë të jetë ai që dëshiron. Sepse përpjekja për të kënaqur të tjerët vetëm çon në ankth dhe trishtim.
Ata që tentojnë të krijojnë shpresa shpesh thonë: “Unë nuk e di pse djali im vuan nga depresioni, gjithmonë kam bërë gjithçka për të.” ose: “Unë nuk e di pse burri im është kaq agresiv me mua, bëj gjithçka për të!” Natyrisht, po bën gjithçka, gabim i madh!
Ne të gjithë duhet të ndjehemi të lirë për të bërë zgjedhjet tona, ne duhet të ndihemi të mbështetur! Tani ndaluni për një çast dhe pyesni veten nëse shqetësimi që ndjeni nuk është i lidhur me pritjet që krijoni për të tjerët. Jini të ndershëm me veten dhe hiqni kontrollin emocional që dëshironi të keni mbi të tjerët. Kjo sigurisht që nuk është rruga e drejtë për të treguar dashamirësinë tuaj.
Secili prej nesh duhet të ndjekë rrugën e vet, duke marrë përgjegjësitë. Ndaluni dhe shmangni vazhdimisht krijimin e pritjeve. Pranoni zgjedhjet e tjetrit! Vetëm atëherë mund të jeni me të vërtetë të lumtur.
Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
