Burimi i shumë zhgënjimeve? Të mendojmë se të tjerët do të bënin për ne atë që do të bënim ne për ta. Ndodh për shumë njerëz që të mendojnë se të tjerët sillen ashtu si ne me ta. Kjo është situata që provokon zhgënjimet më të forta, atë shpresë që përfundon duke mposhtur vetë konceptin e besimit.
Njerëzit me mirëbesim presin që edhe njerëzit e tjerë të veprojnë si ata, me të njëjtin spontanitet dhe sinqeritet. Kjo është arsyeja pse bëhet problem kur kjo nuk ndodh, kur shihni se të tjerët nuk sillen siç bëjmë ne me ta.
Zhgënjimet
“Asgjë nuk të dhemb, të helmon apo të sëmurë, aq sa zhgënjimi. Sepse zhgënjimi është një dhimbje që rrjedh gjithmonë nga një shpresë e zhdukur, një humbje që vjen gjithmonë nga një besim i tradhtuar ”. O. Fallaci
Kështu shkroi Oriana Fallaci, një grua që jetoi një jetë në llogore, gjithmonë duke u përpjekur të luftonte për kauza fisnike dhe në të cilat besonte. Dhe shpesh u plagos kur ata që ajo mendonte se ishin në krah të saj, u zhdukën në heshtje, duke e lënë atë pa fjalë. Sepse, në fund të fundit, kjo është natyra e vërtetë e zhgënjimit, ajo e pritjes që të tjerët të veprojnë dhe të sillen ashtu siç bëjmë ne me ta.
Pritjet
“Lum ai që nuk pret asgjë, sepse nuk do të zhgënjehet kurrë.” Alexander Pope
Kjo është ndoshta origjina e shumë zhgënjimeve, fakti i krijimit të pritjeve që ndonjëherë janë të tepërta, kur jo me të vërtetë iluzive. Sepse të jetosh me mendimin se një person përballet me jetën me të njëjtin mentalitet që ne kemi është origjina e shumë zhgënjimeve. Ato që lindin nga besimi se të tjerët sillen ashtu si ne do të vepronim po të ishim në të njëjtën situatë.
A është e drejtë atëherë të mos presësh kurrë asgjë nga të tjerët? Kjo do të thotë, të jetosh sikur një gjest i papritur dhe befasues nuk mund të vij kurrë?
Disa këshilla të dobishme
“Këmbëngulja është puna e vështirë që ju bëni pasi lodheni nga puna e vështirë që keni bërë.” Newt Gingrich. Shkrimtar Amerikan
Disa e quajnë këmbëngulje, të tjerët rezistencë dhe është aftësia që na lejon të mos biem para zhgënjimeve. Për të mos humbur cilësitë tona më të mira dhe të jemi në gjendje të shikojmë të ardhmen, pavarësisht nëse të tjerët nuk sillen ashtu siç ne bëjmë me ta.
Në fakt është e pamundur të mendosh se një person tjetër është, në të vërtetë, siç do të donim dhe të veprojë ashtu si duhet. Asnjëherë mos e humbni buzëqeshjen, edhe përballë stuhive të caktuara të papritura, kështu që është antidoti më e mirë për të mos përfunduar në tunelin e stresit. Duke marrë parasysh që një person nuk sillet ashtu siç ne bëjmë me të duhet të jetë problemi i tij, jo i yni!
Burimi / https://www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
