*Nga Manuel Santangelo, udhëheqës i ekipit zhvillimor në konsultimin e teknologjisë
Komunikimi i mirë është gjithnjë e më i rëndësishëm në botën e punës dhe të flasësh në publik në mënyrë bindëse, thuajse gjithmonë bëhet çelësi i suksesit, pavarësisht profesionit të zgjedhur.
“Perspektiva” është një nga karakteristikat më të kërkuara në LinkedIn. Aftësia për t’u shprehur mirë, është sigurisht tregues i karizmës së një personi. Ata që duke folur në publik arrijnë të prekin me vargjet e duhura, janë në gjendje të bëjnë të njëjtën gjë edhe në mjedise të punës, mbushur me njerëz, të cilët njihen nga të tjerët si udhëheqës. Kjo është arsyeja pse ata janë gjithashtu në gjendje të ushtrojnë një formë autoriteti jo-shtrëngues, por pozitiv.
Në esenë “Consider the Lobster and Other Essays”, shkrimtari amerikan David Foster Wallace shpjegon mirë se për çfarë bën fjalë ky lloj autoriteti, duke e quajtur atë “një fuqi që ia jepni (udhëheqësit), vullnetarisht.”
Sipas Wallace, njerëzve u pëlqen mënyra se si një udhëheqës i vërtetë i bën ata të ndjehen, mënyra se si ai u jep atyre mundësinë për të punuar dhe aftësinë e tij për t’i shtyrë ata përtej kufijve të tyre.
Për të qenë liderë të njohur, dhe t’i bindni të tjerët që të investojnë në idetë e tyre, ju duhet të përmirësoni aftësinë tuaj për të folur në publik. Tregimi, i cili deri disa dekada më parë u konsiderua si një aftësi e thjeshtë, e butë, sot është themelore: duhet të keni një histori të vlefshme dhe të dini ta tregoni mirë për ata që mund të investojnë tek ju dhe në talentet tuaja.
Në librin më të shitur, “The story factor”, Annette Simmons shkruan: “Njerëzit nuk duan më shumë informacion. Duan të besojnë tek ju, në qëllimet, në suksesin tuaj, në historinë që tregoni për veten. Është besimi që lëviz malet, jo faktet. Sidoqoftë, besimi ka gjithmonë nevojë për një histori që e mbështet, një histori kuptimplote, që të jetë e besueshme dhe që të frymëzojë besimin tek ju.”
Empatia është një dhuratë themelore e oratorëve të mëdhenj dhe e udhëheqësve të mëdhenj. Leximi i emocioneve të njerëzve të tjerë, përveç tonave, është thelbësor për komunikim të mirë dhe mbi të gjitha për të folurit në publik.
Që në vitet 1600, filozofi francez Blaise Pascal teorizoi se perspektiva u bazua në radhë të parë tek ndjeshmëria. Sot, një studim nga një grup psikologësh në Universitetin Princeton i konfirmon këto teori. Studiuesit zbuluan se, kur një narrator dhe një dëgjues përjetojnë të njëjtin emocion, modelet e tyre të trurit kombinohen në mënyrë identike.
Sipas koordinatorit të studimit, Dr. Luke Chang, emocionet kanë një “nënshkrim nervor” që në thelb është i njëjtë për të gjitha qeniet njerëzore. Studimet tregojnë se jemi më të ngjashëm se mund ta mendojmë, dhe sugjeron se çdokush mund të mësojë të lexojë emocione. Kuptimi i asaj që ndjejnë të tjerët, mund të sjellë përfitime reale për vendin e punës, duke siguruar komunikim më të mirë me kolegët dhe klientët.
Edhe nëse cilësi si ndjeshmëria, karizma apo aftësia për t’u paraqitur në një mënyrë brilante janë të lindura, është gjithashtu e vërtetë se arti i bindjes mund të mësohet gjithmonë.
Që në shekullin e katërt p.e.s, Aristoteli kishte shkruar një traktat aq të gjerë po aq i plotë për artin e bindjes. Sidomos në të dytin nga tre librat që formuan retorikën e tij të famshme, filozofi grek identifikoi tre shtyllat e bindjes: ethos, bazuar në kredibilitet, pathos, bazuar në kredibilitet dhe në fund logos, bazuar në zotërimin e modeleve të arsyetimit.
Winston Churchill studioi retorikën e Aristotelit kur ishte vetëm 23 vjeç, pa e ditur se sa e dobishme do të ishte më vonë. Duke u bërë kryeministër, Churchill krijoi pesë këshilla të thjeshta për t’iu dhënë atyre që donin të mësonin si të flisnin në publik:
“Përdorni fjalë të shkurtra e të thjeshta, kushtojini vëmendje ritmit dhe tingullit të fjalëve, shpjegoni deri sa dëshmitë ta bindin dëgjuesin, përdorni analogji dhe kërkoni fjalë që kanë një mbushje emocionale”.
I pakënaqur, Churchill e përforcon konceptin në një prej aforizmave të tij shumë të famshme:
“Kush është i aftë të flasë në publik, ka në duar një fuqi më të qëndrueshme se ajo e një monarku të madh”.
Të fitosh aftësinë për të folur në publik, hap shumë mundësi karriere dhe mund të ndryshojë konsideratën që të tjerët kanë për ju. Problemi është se të dish se si të flasësh me të tjerët nuk është e lehtë për të gjithë në të njëjtën mënyrë.
Në 2014, një sondazh i Universitetit Chapman zbuloi se frika për të folur ndaj një turme, ishte ndoshta fobia më shpesh e gjetur në mesin e të anketuarve: gati 25% e atyre që u pyetën, thanë se ishin të tmerruar nga perspektiva e angazhimit me të folurit në publik.
Një studim tjetër, përsëri në vitin 2014, i kryer në një grup punëtorësh të SHBA, tregoi se 12% e subjekteve të shqyrtuara thanë se ishin gati ta linin barrën e një prezantimi tek një koleg, edhe nëse kjo zgjedhje mund të kishte pasoja negative në punë. Megjithatë, 70% e pjesëmarrësve në anketim, ishin të vetëdijshëm se, të dish si të flasësh me të tjerët, është një faktor themelor për suksesin në punë.
Arsyeja e disa frikërave shpesh është e thellë: truri ynë tenton të shohë mundësi për rritje, plus një kërcënim të mundshëm se sa një mundësi. Kur ballafaqohemi me një grup të huajsh, të gatshëm për të na dëgjuar, rreziku është që të pësojmë atë që psikologu amerikan Walter Cannon bëri thirrje në fillim të viteve 1920, përgjigjet: lufto ose fluturo.
Kur truri shkon në mënyrë luftimi ose fluturimi, fjalë për fjalë “lufton ose fluturon”, doza e natyrshme e adrenalinës që lëshon trupi në situata të caktuara, përfundon duke qenë kundërproduktiv: jo vetëm që shton rrahjet e zemrës tonë, por edhe e bën fytin të thatë, duke rritur tendencën për t’u skuqur, djersitur apo dridhur. Të gjitha këto të meta mund të dëmtojnë punën tonë dhe për këtë arsye, na bëjnë të heqim dorë nga përpjekjet e reja për të folur publikisht në të ardhmen. Megjithatë, ka nga ata që kanë punuar në këtë aspekt deri në transformimin e predispozicionit të tyre për të folur në publik në një profesion të vërtetë: ata janë folës profesionistë.
Manoj Vasudevan punon si një folës motivues dhe është një nga më të mirët në botë: në vitin 2017 ai fitoi edhe çmimin e Kampionatit Botëror të të Folurit në Publik.
Në një intervistë për CNBC, Vasudevan shpjegoi se përse të flasësh në publik është aq thelbësore për suksesin profesional:
“Të shihesh si një lider, duhet të jeni në gjendje të frymëzoni të tjerët me fjalët tuaja. Të dish si të shprehni veten para një audience është aftësi që, ashtu si çdo tjetër, kërkon një rrugë mësimi dhe duhet të praktikohet dhe trajnohet me kalimin e kohës”.
Në librin e saj Quiet: The Power of Introverts in a World That Can’t Stop Talking: Fuqia e introverteve në një botë që nuk mund ta ndalë së foluri, autorja Susan Cain thekson pikërisht këtë aspekt:
“Çelësi për t’u bërë lider është angazhimi shpesh në fjalime të shkurtra në publik. Duhet të praktikojmë shumë herë, duke filluar nga biseda me grupe të vogla njerëzish që na njohin dhe na mbështesin”.
Sipas Cain, kur doni të mësoni t’i bindni ata rreth jush, një nga gabimet më të shpeshta është që të dëshironi, dëshira për të kopjuar dikë që e konsiderojmë një model udhëheqës. Hapi i parë që duhet të merret për të përmirësuar Susan Cain sugjeron se, është të njohim që çdokush mund të jenë një lider në mënyrën e vet, pa e shtrembëruar veten dhe duke komunikuar atë që ata ndjejnë vërtet.
Të mësuarit si të flasësh në publik është e komplikuar, por ia vlen të përfshihet pak: sot, më shumë se kurrë, karizmi dhe aftësia për të ditur se si të imponohen falë fjalimit, janë thelbësore për të bërë një karrierë dhe për të arritur qëllime të mëdha.
Ashtu siç kujton gjithmonë Manoj Vasudevan në të gjitha fjalimet e tij:
“Nëse arrin të japësh një fjalim të mirëmenduar, kjo do t’ju japë një nxitje të dobishme për të promovuar qëllimin tuaj dhe për të ndihmuar të tjerët që të arrijnë qëllimet e tyre.”
Ndonjëherë janë të mjaftueshme vetëm një grusht fjalësh të mirëmenduara, për të bërë kthesë në karrierë. Gjeni guximin për t’i thënë, në kohën e duhur dhe sa më shumë njerëzve të jetë e mundur.
Përgatiti Orjona TRESA / Burimi: youmanist.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.