Dhurimi mund të jetë një një mundësi për të vëzhguar reagimet e sinqerta të shpirtit. Një vështrim i kujdesshëm mund të arrijë të interpretojë edhe ato pjesë të brendshme që marrësi i dhuratës shpesh injoron. Në kuptimin më të gjerë të termit, dhënia do të thotë të japësh veten (dhe dashurinë ndaj dikujt).
Në teori, akti i dhënies duhet të supozojë qëllimin për të dhënë pa marrë asgjë në këmbim.
Në këtë mënyrë, do të duket një gjest që është një fund në vetvete. Në të vërtetë, çështja është më komplekse, sepse përmes dhuratës ju merrni diçka në këmbim: nga pikëpamja psikologjike hapat janë shumë, edhe nëse në shikim të parë ato mund të shpëtojnë.
Ata që japin një dhuratë në të vërtetë marrin më së pari vëmendjen nga tjetri dhe më pas mirënjohje: këto dy ndjenja shtyjnë një imazh të altruizmit që është shumë i mirë për dhuruesin. Vetëm në momentin e dytë bëhet kalimi i shkëmbimit të dhuratave materiale. Ajo që është thelbësore për mendjen është se dhënia ndikon edhe më vonë në aspektin e pozitivitetit dhe ngrohtësisë.
Kuptimi më i thellë i një dhurate i referohet emocionit të ndjenjës më të bashkuar. Të japësh është një veprim që komunikon idealisht nderimin dhe dashurinë. Nëse ju mendoni me të vërtetë për marrësit, dhurata interpreton shijen dhe dëshirën, që nga momenti i zgjedhjes.
Megjithatë, shpesh konsiderohet vetëm aspekti i konsumit të dhuratës, pra blerjes. Në këtë kontekst, dhurata i ngjan një rituali. Është një akt që përsëritet më shumë për detyrë sesa për nismën personale. Ne shikojmë për diçka të shpejtë dhe nuk e identifikojmë me dëshirën e marrësit, nuk e vendosim veten në këpucët e tjetrit, duke menduar për atë që dëshirojnë të marrin.
Për të shmangur konfuzionin është e dobishme të kuptohet se dhuratat janë shprehje njerëzore që ju lejojnë të hyni në një marrëdhënie me të tjerët.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
