Kumbarët janë për të kryer një detyrë me vlerë dhe përgjegjësi të madhe: për të kontribuar në rritjen morale, shpirtërore dhe fizike të një fëmije. Dhe pikërisht për këtë, përgjegjësia e tyre është që të jenë aty. Të mbeten përgjithmonë në jetën e fëmijëve që janë bërë shokë të tyre.
Të jesh një kumbar do të thotë të jesh i pranishëm në të gjitha momentet e rëndësishme, t’u dhurosh dashuri, t’i kërkosh, të shqetësohesh. Kjo do të thotë të flasësh, të dëgjosh, të inkurajosh, të respektosh dhe të kuptosh. Kjo do të thotë të ndihmosh dhe të përkrahësh fëmijët, duke i inkurajuar ata që të arrijnë lumturinë.
T’iu thuash: “Unë jam këtu dhe sa herë që të keni nevojë për diçka, unë do të jem këtu. Unë do t’i ndihmoj prindërit që të mos mungojë asgjë”.
Detyra e një kumbari është për të mësuar, edukuar, mbrojtur. Është të nxisë respektin dhe jo krenarinë. Duhet të jetë i pranishëm edhe kur je larg, thjesht duke të falur dashuri, gjithmonë dhe kudo.
Zgjedhja e një kumbari për fëmijën nuk është e lehtë për një prind dhe zgjedhja nuk duhet të shpërfillë cilësitë morale që “kandidatët” duhet të kenë. Shpesh kërkojmë midis anëtarëve të familjes, mes miqve, por është e rëndësishme që zgjedhja të bjerë mbi dikë që di se si të marrë me dashuri përgjegjësinë për të pasur një rol themelor dhe të vlefshëm në jetën e fëmijës.
Ndonjëherë kjo zgjedhje nënvlerësohet, ne e besojmë këtë detyrë me nxitim dhe pa vlerësim të mjaftueshëm nëse i zgjedhuri ka, kushtet e nevojshme për të garantuar vlerat morale që kërkon roli. Në rast se prezenca e prindërve mungon, ose në rast nevoje, kumbari thirret për t’u kujdesur për zotën e tyre. Në sferën fetare këta kanë për detyrë të shoqërojnë fëmijën në udhëtimin e tij të besimit. Ata do të kujdesen për të që të respektojë parimet e Kishës.
Të jesh kumbar është një privilegj i madh, është një akt me rëndësi dhe përgjegjësi të madhe.
Burimi / ognigiornomagazine.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
