Le të ndalemi për një moment për të reflektuar mbi rëndësinë e të mësuarit fëmijëve për vlerën universale të sjelljeve të mira, duke i kërkuar më “ju lutem”, duke iu përgjigjur me një “faleminderit”.
Një reflektim që na çon në pranimin se këto qëndrime jo gjithmonë përcillen dhe u mësohen fëmijëve tanë. Vlera e të thënit “faleminderit”, i trajton gjithmonë me respekt të tjerët, përdorimi i “ju lutem” në kërkesat dhe ndërveprimet me ata përreth nesh, janë manifestime të fisnikërisë dhe duhet t’u kalohen fëmijëve.
Është thelbësore të inkurajohen këto zakone, për t’i bërë ato një shembull në jetën e përditshme të fëmijëve tanë. Sjellja me hijeshi ndaj të tjerëve dhe me çdo lloj lidhjeje, është një mësim i çmuar nga i cili fëmijët nuk duhet të privohen.
Të gjithë jemi të fokusuar në rezultate, në afirmim dhe shpesh harrojmë madhështinë e gjesteve të vogla, aftësinë për të krijuar ndjeshmëri, edukim dhe si rrjedhojë për të kërkuar respektin e duhur.
Fuqia e mirësjelljes: gjestet dhe fjalët që do t’u transmetohen fëmijëve tanë; “Mirëmëngjes”, “faleminderit”, “ju lutem” janë qëndrime dhe fjalë që komunikojnë mirësjellje dhe respekt. Ato janë baza që çdo fëmijë, duke filluar në moshë të vogël, duhet t’i fitojë, duke filluar të veçojë egocentrizmin që zakonisht karakterizon vitet e para të jetës.
Lawrence Kohlberg, një psikolog i njohur fëmijësh, në teorinë e tij të famshme mbi zhvillimin moral të fëmijëve, përdori ndarjen e fazave të rritjes së tyre.
Gjatë fëmijërisë së hershme, midis 2 dhe 5 vjetësh, fëmija qeveriset vetëm nga shpërblimet dhe dënimet, e ndjekur nga faza e dytë, nga 6 deri në 10 vjet, në të cilën ai mëson të moderojë dhe qeverisë qëndrimet e tij. Një fazë thelbësore në të cilën fëmija fiton ndërgjegjësimin për të qenë pjesë e një komuniteti dhe fillon të menaxhojë kërkesat dhe marrëdhëniet në një mënyrë më të pjekur dhe të medituar.
Kjo fazë është e domosdoshme, pasi e shoqëron atë në fazën pasardhëse, atë të adoleshencës, në të cilën i riu fillon të zhvillojë një sens kritik, idenë e tij të shoqërisë, të drejtësisë, të gabimit. Këto qëndrime na lejojnë të krijojmë marrëdhënie të bazuara në respekt, të hapim dyert e të tjerëve në mënyrë spontane dhe të hedhim themelet për marrëdhënie të sinqerta dhe besnike.
Jo gjithmonë, veçanërisht në ditët e sotme, e gjithë kjo rritje bëhet në mënyrë spontane, prandaj prindërit dhe edukatorët duhet t’i kushtojnë shumë vëmendje këtyre aspekteve.
William Sears dhe John Bowlby, në vazhdën e asaj që është shqyrtuar deri më tani, janë fokusuar në “teorinë e lidhjes”: aftësia e fëmijës për të zhvilluar marrëdhënie të pasura dhe të rëndësishme.
Kjo fitohet kryesisht në familje, sepse nga të dashurit fëmija mëson dhe përjeton vlerën dhe njohurinë e gjesteve të mirësjelljes që do të bëhen zakon për të. Fjalët pozitive, përbëjnë shtyllat e një rritjeje që do ta çojë fëmijën të ketë një perceptim të qartë për atë që dëshiron dhe për mënyrën se si ai synon ta arrijë atë.
Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
