Është 19 vjeç, por Maria Jose Paiz Arias tashmë ka një listë të arritjeve për emrin e saj.
“Shumë njerëz mendojnë sindromi down është një sëmundje. Kjo më bën të ndihem keq, kur njerëzit mendojnë se ka diçka është e gabuar me mua, sepse kam lindur kështu dhe unë nuk mund të ndryshoj. Unë e di se nuk jam normale, por sindromi Down nukështë nuk është një sëmundje, është një kusht, një aksident gjenetik.
Njerëzit shpesh kanë përshtypje të gabuara për mua. Ata frikësohen se unë do t’ju bëj diçka të keqe, ose që unë nuk e di të bëj asgjë. Njerëz të tjerë mendojnë se unë jam gjithmonë e lumtur dhe e ngazëllyer, e cila nuk është aspak e vërtetë. Kura për qëndrimin e njerëzve ndaj meje është të më njohin më mirë. Me kalimin e kohës, unë mund t’ju mësoj këtyre njerëzve kush jam dhe t’ju tregoj atyre se jam një njeri i mirë.
Unë e di shumë mirë se disa gjëra janë më të vështira për mua se sa për të tjerët. Të kem miq mund të jetë e vështirë për mua, për shembull, për shkak se jo gjithmonë unë i kuptoj njerëzit e tjerë. Kam nevojë për disa gjëra të vogla që jeta ime të jetë më e lehtë: ndihma – për shkak se ka disa gjëra nuk mund t’i bëj e vetme – mbështetje dhe vëmendje. Por ka shumë gjëra për të cilat unë kam një talent. Unë jam mirë në vallëzim dhe shkrim dhe unë kam një talent për të dhënë këshilla. Ndonjëherë unë flas me prindërit, të cilët kanë një fëmijë me sindromën Down. U tregoj atyre se si ta trajtojnë fëmijën, se ata duhet të përpiqenta kuptojnë dhe ta dëgjojnë, kur ata japin opinionet e tyre. Dhe unë ju them atyre se duhet t’i mbështesinme dashuri dhe mëshirë. Çfarë do të merrni përsëri – kur ju nuk jepni asgjë, ju nuk merrni asgjë.
Kam luajtur rolin kryesor në skenë në Panama, La Cucarachita Mandinga, në vitin 2014 në Panama CityMora pjesë në audicion dhe kur ata më thanë se unë kam rolin kryesore thashë ‘Woooaah’, nuk e keni idenë se sa e tronditur isha. Pjesa më e vështirë ishte memorizimi, kisha kaq shumë faqe. Çka kam mësuar nga kjo përvojë është puna në ekip. Kjo ishte gjithmonë e vështirë për mua, por mendoj se jam përmirësuar. Ajo që më befasoi më shumë ishte dashuria e publikut, kur duartrokiste për ne.
Dhe ka gjëra të tjera që unë kam bërë, për të cilat jam krenare. Kam folur në selinë e Kombeve të Bashkuara në lidhje me sindromin Down dhe kam marrë reagime shumë të mira për këtë. Unë jam një folëse e mirë, shumë emotive dhe flas me mendjen time. Dhjetorin e kaluar kam mbaruar shkollën e mesme. Unë kam një Vlog quajtur Segun Majo në faqen e një gazete panameze dhe llogarinë time në Instagram.
Ka shumë gjëra që unë dua të bëj në të ardhmen. Unë dua të jem një prodhuese TV. Dua të vazhdoj të aktroj, sepse kjo më bën të lumtur. Unë kam një të dashur prej dy vitesh. Më pëlqen familja e tij. Por ajo që më pëlqen më shumë rreth tij është se nuk ka asnjë tjetër si ai. Po planifikojmë martesën, por ai ende nuk më ka propozuar.
Tani për tani unë jam në Madrid duke marrë kurse se si të bëj gjëra të rriturish, përgatitjen e recetave të gatimit, renditjen e dokumenteve dhe dosjeve në rend alfabetik. Marrim mësime si të jetojmë vetëm, mësojmë të kursejmë energjinëdhe çfarë të bëjmë nëse diçka prishet. Në maj, do të shkoj në universitet për të studiuar komunikimin dhe prodhim audiovizual. Unë jam shumë e ngazëllyer – e ngazëllyer, nervoze dhe e frikësuar, sepse do të bëj shumë gjëra të reja, të cilat nuk i kam bërë më parë dhe më duken shumë të vështira. Por të jesh nervoze është normale kjo ndodh me të gjithë. Unë vetëm dua të ec përpara”, rrëfen ajo për Al Jazeera.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
