Për mua, membrana amniotike është një gjë e mahnitshme dhe e bukur. Ajo mishëron konceptin e forcës në fleksibilitet, pasi është kaq e hollë dhe njëkohësisht një mbrojtëse e ashpër e foshnjës. Mban brenda foshnjën e zhveshur; duke përfshirë mjedisin e kripur, të ngrohtë dhe ushqyes të mitrës.
Kur bëj ekzaminime vaginale (të cilat nuk ndodhin shpesh) gjatë punës, dhe ndjej atë membranë të ngathët, të rrëshqitshme, vazhdimisht frikësohem nga fuqia e saj. Shpesh e konsideroj si vellon që ndan dy botët tona. Përmes membranës amniotike unë mund të shoh specie që notojnë në lëngun e qartë. Gjithashtu mund të shoh qime të bukura të errëta që kërcejnë dhe tunden dhe që shpesh qëndrojnë pezull në ujëra. Për një moment, shtangem nga gjithë kjo mrekulli. Pastaj me një mërzi të madhe, kthehem mbrapa dhe vendos dorën time mbi kokën e foshnjës… duke pritur që membrana amniotike të çahet dhe të më përmbytë me një valë. Nga ana tjetër në vend të kësaj, unë ushtroj pak presion dhe foshnja lind, membrana dhe gjithçka është në duart e mia. Pasi e nxjerr nga membrana e tij, shkoj dhe e çoj tek prindërit.
Para se të isha një mami, kam punuar për disa vjet si infermiere në spital. Vazhdimisht isha e shokuar nga mënyra shpesh e çuditshme që vlerësoheshin membranat. I këpusnin kaq lehtë me pak ose aspak shpjegime për nënën. Ndonjëherë, thjesht e bënin dhe nuk e përmendnin! Një ndërhyrje e tillë rutinore, deri në atë pikë sa të mos vlerësohet me të vërtetë si një ndërhyrje. Si mami, unë kam përdorur AROM (këputje artificiale të membranave), por shumë e kursyer. Për mua, është një ndërhyrje serioze dhe ndikon ndjeshëm në përvojën e foshnjës; një ndryshim i papritur, potencialisht i ngulitur.
Nuk e quaj gabim, ndonjëherë është një ndërhyrje e përshtatshme dhe e dobishme. Thjesht mua nuk më pëlqen “rutina” e saj në disa ambiente të caktuara. Kur e kam bërë këtë, ka qenë pas shqyrtimit të kujdesshëm dhe diskutimit të zhytur në mendime me klienten time dhe partnerin e tyre. Nga ana tjetër, kam pasur disa klientë, të cilët nga përvoja e mëparshme kanë menduar që membrana duhej të prishej që të ndodhte lindja. Një pyetje shumë e popullarizuar nga anëtarët e familjes kur mendojnë se gjërat “po zgjasin shumë” është “a nuk do ta prishësh membranën?” Kjo është bërë pjesë e kulturës sonë të lindjes dhe kulturat janë një gjë e vështirë për tu kapërcyer. Në përvojën time, shpesh membranat lëshohen vetë, në kohën e tyre.
Ndonjëherë ato nuk lëshohen dhe foshnja lind bashkë me të. Kur një foshnjë lind bashkë me membranën e tij amniotike, ajo quhet të “lindje me këmishë”, të cilës i janë atribuuar shumë kuptime nga shumë kultura të ndryshme. Kam lexuar disa nga këto kuptime dhe kam zbuluar se të gjitha ato janë pozitive. Zakonisht thuhet që ky fëmijë do të jetë një udhëheqës i popullit të tyre, ata do të kenë ‘shqisën e gjashtë’ dhe nuk do të humbasin kurrë.
Burimi / https://amidwifeonthepath.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
