Rregulli është vetëm një dhe i thjeshtë: ata që ju duan ju kërkojnë. Dhe ai ju gjen dhe bën gjithçka për t’ju mbajtur afër. Gjërat e tjera janë justifikime dhe nuk mund të quhen dashuri.
Të gjithë ne kemi jetuar ose ndoshta po jetojmë, marrëdhëniet që kanë humbur entuziazmin, shkëlqimin. Që tërhiqen jashtë zakonit, pa qenë në gjendje asnjë nga partnerët e interesuar për të bërë një ndryshim. Në këtë mënyrë përfundojmë duke u kënaqur me një mbijetesë, duke shkelur kështu vlerën, dashurinë që çdo person duhet të kërkojë nga vetja dhe partneri.
I dashur mik, që po i lexoni këto rreshta, vendosa të ndaj me ju gjendjen time, zhgënjimin dhe zemërimin tim, për një histori që nuk ishte ajo që mendoja apo shpresoja. Unë kisha krijuar kaq shumë shpresa për një person që unë besoja se më dashuronte vërtetë, interesohej për mua, ishte i etur për të jetuar çdo moment, çdo aspekt të jetës. Jo vetëm për pushime, por edhe në jetën e përditshme.
Atë që jetohet ditë pas dite, madje edhe kur “fluturat” fluturojnë larg për të lënë një ndjenjë, një përvojë të pasur me përmbajtje. Në vend të kësaj, hasa shumë heshtje, shumë boshllëqe. Mangësi që, në fillim, më shumë u përpoqa t’i justifikohesha. Unë nuk doja të hapja sytë, të shihja objektivisht një situatë që nuk mund të shfajësohej ose tolerohej gjithnjë. Kjo nuk ishte dashuri, nuk ishte jeta në çift. E papritura ndodh, por kur ndahen, një person e di se ku jeton, cili është numri juaj i telefonit dhe nëse ai dëshiron që të dijë të gjitha arsyet pse u larguat do vij t’ju kërkojë.
Kështu që kuptova se nuk është e nevojshme të vraposh pas atyre që demonstrojnë mungesën e tyre paaftësinë për të qenë aty ose mungesën e dëshirës dhe nevojës për t’u ndier pjesë e një çifti. Ju nuk keni nevojë të poshtëroni veten, të tradhtoni idenë tuaj, të hiqni dorë nga dinjiteti, entuziazmi dhe ëndrrat tuaja. Ju as nuk keni nevojë të mbani mendjen tek e kaluara, për atë që mund të ketë qenë.
Të jesh një mik realist i imi, duhet të mendosh me kujdes për faktin se ata që me të vërtetë të duan, hidhen për të qenë atje, luftojnë kundër rrymës, nuk kanë frikë nga distanca apo ndonjë gjë që mund të ndodhë për t’ju treguar dashurinë e tyre.
“Nuk ka asgjë më të bukur në botë sesa të kalosh një mbrëmje me gruan e dashur, pa folur, gati plotësisht të lumtur për ndjesinë e pranisë së saj. Le të mos pyesim më shumë, le të mos pyesim veten pse dy qenie ndonjëherë arrijnë të bashkohen në një…”
Këto fjalë të Guy de Maupassant, shpjegojnë të gjitha ato që po përpiqem të them, janë si përfaqësimi perfekt i asaj që unë e konsideroj dashurinë dhe afërsinë. Pra, fluturoni dhe kërkoni dashurinë më të bukur. Ata që mund t’ju bëjë të lumtur!
Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
