Të qenit prind nuk është gjithmonë e lehtë, veçanërisht kur fëmijët janë pak rebelë, nuk ju binden lehtë, nuk dëgjojnë, nuk bashkëpunojnë në shtëpi dhe kryejnë me vështirësi detyrat e tyre të shtëpisë. Shpesh ndodh që ta gjeni veten të mbërthyer në një mekanizëm mirësjelljeje, një dinamikë që vendoset midis prindit dhe fëmijës bazuar në një tërheqje të vazhdueshme lufte dhe ndonjëherë në një mundje të fortë krahu.
Megjithatë, shumë herë, sjellja kundërshtuese e fëmijës është një kërkim për vëmendje dhe mbi të gjitha një kërkim për pranim.
Ata bëjnë reagime kundërshtare, “ata më shohin vetëm nëse sillem mirë në shkollë, kështu që vendosa të sillem keq”, “ata nuk e kuptojnë se më bëjnë të vuaj dhe unë i bëj ata të vuajnë shumë”, “Unë e bëj veten të dështoj në mënyrë që ata të kuptojnë se unë jam i sëmurë”.
Ata janë adoleshentë, janë në konflikt të plotë me veten e tyre dhe nganjëherë me botën përreth tyre, shumë nuk mund të integrohen dhe janë edhe më kompleks për t’u menaxhuar. Shumë të rinj janë në krizë me trupat e tyre, me identitetin e tyre, kjo është faza në të cilën ata më së shumti do të kishin nevojë për stabilitet dhe pranim, veçanërisht, kur ata nuk janë fëmijë model. Pothuajse bëhet sfidë për prindin dhe gjëja e parë që ndikon është shkolla sepse prindi zakonisht kujdeset për performancën akademike.
Ata nuk e kuptojnë se e keqja që i bëjnë vetes, është thjesht sepse duan të pranohen dhe njihen, pavarësisht shkollës ose gjërave të tjera të ngjashme, ku bazohet performanca, siç është performanca sportive. Sjelljet provokuese janë hulumtime të vëmendjes dhe kërkim i afeksionit.
Çfarë duhet të bëni dhe si të veproni me ta?
1. Lexoni përtej sjelljes së dukshme të fëmijës dhe kuptoni mesazhin që ai vërtetë dëshiron të dërgojë. Ai do të ndjehet i njohur. Është e rëndësishme të mbani mend se të kuptuarit nuk do të thotë ta vësh atë mbi gjithçka, por të lexosh midis rreshtave për të qenë më efektiv dhe të shmangësh luftimet dhe konfrontimet e panevojshme.
2. Bëni një lloj vetë-analizimi dhe vlerësimi të qëndrimeve dhe sjelljeve të dikujt që ndonjëherë nuk dëmtojnë. Kjo do të thotë të kuptojmë që adoleshenca e sotme është shumë e ndryshme nga e jona, se kohërat kanë ndryshuar plotësisht dhe se ndonjëherë ne duhet ta shohim atë nga këndvështrimi i tyre, pa humbur kurrë tonën si të rritur.
3. Asnjëherë mos bëni krahasime të rezultateve dhe sjelljeve me vëllezër ose motra apo miq më të mirë. “Nëse do të ishit si ai”, “Pse e bën dhe nuk e bën?”, “Shikoni vëllain ose motrën tuaj sa të mirë janë?”, “Si shkoi shoku juaj?”, “Sillej ai si ju?”. Këto janë të gjitha frazat që duhen shmangur sepse peshojnë si gurë në kokat e fëmijëve dhe i bëjnë ata të ndjehen edhe më të shtypur dhe të gabuar, duke rrezikuar të përkeqësojnë sjelljen e tyre.
4. Mos i akuzoni drejtpërdrejt me fraza të tilla si “ti je i keq”, ” je bërë i sëmurë”, “do të dërgoj tek budallenjtë”, ata do të ndjehen më shumë të përjashtuar, më pak të dashur. Ju duhet të sulmoni sjelljen e tyre, kundërshtimi është ndaj asaj që ata bëjnë, jo ndaj personit të tyre.
5. Rifilloni dialogun sa më shumë që të jetë e mundur, ulni tonin dhe kushtojini më shumë vëmendje, edhe nëse sipas mendimit tuaj nuk e meritojnë atë për shkak të sjelljes. Natyrisht që kundërshtimi nuk është zgjidhja më e mirë. Rruga e mesme është gjithmonë zgjidhja më e mirë. Roli autoritar i kontrollit dhe i kujtdo që drejton dhe qeveriset është gjithmonë prindi, jo fëmija. Nëse, nga ana tjetër, ju bëni gjithmonë atë që thotë, ju vetëm forconi atë mënyrë sjellje dhe bëni të qartë se “sa më shumë bën, aq më shumë merr”.
6. Mundohuni të zbuloni gjendjet emocionale që janë duke fshehur para këtyre synimeve opozitare, pse sillen në këtë mënyrë, duke filluar nga dialogu duke shmangur sa më shumë britmat dhe ndëshkimet.
7. Mos u bëj i njëanshëm ndaj tyre. Ata e dinë se e kanë gabim dhe kjo i bën ata të sëmurë, ata e dinë që ju nuk jeni të kënaqur me ta dhe nëse bëjnë diçka të mirë apo të drejtë dhe ju nuk e vlerësoni ose e paragjykoni ata do të reagojnë edhe më keq.
Mos harroni se sa më shumë të këmbëngulni në faktin që ata janë problematikë dhe nuk përfaqësojnë fëmijën që ju dëshironit, aq më shumë do të shkojnë në kundërshtim me ato që thoni, kërkoni dhe bëni.
Burimi / https://www.adolescienza.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
