Ekziston një thënie që thotë: “Ndihu rehat me sikletin”. Disa vjet më parë do të thosha që kjo thënie nuk vlen për mua. Tani kjo thënie është si një kujtesë e përditshme për mënyrën se si dua të jetoj jetën.
Rreth katër vjet më parë po jetoja jetën time në autopilot. Unë isha e vetëkënaqur me shëndetin tim, marrëdhëniet e mia, prindërit, shtëpinë time, me gjithçka dhe thjesht e lashë jetën time të ndiqte rrjedhën e saj. Atëherë unë u ankova se sa e lodhshme ishte.
Pse?
Pse isha mbërthyer në pilot automatik? Një pjesë ishte se kurrë nuk i hapa sytë për të drejtën / përgjegjësinë time për të qenë udhërrëfyesi i jetës sime. Pjesa tjetër ishte të ndjerit komode. Kur jetojmë si parazgjedhje, ne do ta kalojmë jetën tonë të përditshme duke shmangur dhimbjen dhe duke kërkuar kënaqësi. Është mënyra më e lehtë për të kaluar ditën.
Dhe këtu lëshojmë veten, duke menduar se është normale të jemi gjithmonë të lumtur. Prandaj diçka nuk shkon me ne nëse jemi të pakënaqur (ose edhe më keq, kur ata që janë përreth nesh nuk janë të lumtur [A duhet që fëmijët e lumtur të jenë qëllimi ynë prindëror?]). Atëherë ne ndihemi të pakënaqur se nuk jemi të lumtur, kështu që u drejtohemi mënyrave të vogla për t’u ndjerë më mirë dhe për të shmangur ndjenjën e sëmundjes. Zakonisht ne i drejtohemi kënaqësisë më të afërt që kemi në dispozicion. Ne u drejtohemi mediave sociale, ushqimit, pijeve, ankesave, gjykimeve, blerjeve.
Çfarë ndodh kur vazhdojmë të shmangim shqetësimet e jetës sonë?
Ne rregullojmë veten tonë emocionale dhe humbasim kontaktin me mënyrën se si po ndihemi dhe pse. Ne ndalojmë së toleruari emocione negative tek ata që na rrethojnë. Ne fillojmë të mbështetemi te këto kënaqësi të rreme për të na ndihmuar të ‘zbutim’ ndjenjat tona negative të cilat mund të çojnë në varësi ose zakone për të cilat ndiejmë turp. Ne harxhojmë shumë energji duke shmangur ndjenjat negative. Ne thjesht ndalojmë së treguari për jetën tonë, sepse nuk është ‘e lumtur’ dhe më pas na vjen keq se jeta jonë nuk është ajo që duam të jetë.
Gjatë vitit të kaluar, unë kam praktikuar ‘të mos jem i rehatshëm’. Doja të jetoja jetën time aktuale ashtu siç ishte, me të gjitha ndjenjat negative dhe të pakëndshme, në vend që të dilja rehat. Unë kam bërë një zotim ndaj vetes që t’i kushtoj vëmendje mënyrës se si po ndjehem dhe mënyrave si po kontrolloj.
Kjo bëhet duke kuptuar gjërat që të bëjnë të pakëndshme. Provoni këtë, bëni një listë të gjërave që jeni përpjekur të shmangni sepse ato ju bënin të pakëndshëm. Unë bëra këtë listë dhe ishte shumë e vështirë të isha kaq e sinqertë dhe të hapja sytë për jetën që po evitoja.
Gjithashtu thjesht uluni me këtë siklet. Thjesht duke e lejuar atë të jetë aty pa reaguar ndaj tij ose pa e shmangur atë. Kur ky siklet shfaqet menjëherë në tru, ai shndërrohet në një tërbim fitimesh dhe dyshimesh në lidhje me të sepse thjesht dëshiron të bëjë atë që ka bërë gjithmonë: të qëndrojë komod, të shmangë dhimbjen.
Para se të filloja të kërkoja mënyra për të lënë veten së bashku me sikletin kisha menduar që kjo thënie “Ndihu rehat me sikletin” ishte vetëm për modelet e bikinit. Jo, është për të gjithë sepse jeta e përditshme është e pakëndshme.
Kur një i afërm i juaji nuk pajtohet me ju. Kur jeni vetëm në shtëpi dhe ndiheni të shqetësuar ose të vetmuar. Kur jeni të irrituar, por nuk mund t’ia drejtoni dikujt gishtin, në mënyrë që të filloni të kërkoni arsye për t’u çmendur me jetën. Kur jeni duke biseduar me dikë dhe nuk jeni të sigurt nëse nuk ju pëlqen.
Kur fëmijët tuaj kanë qarë dhe është ora 4:52 e pasdites dhe ju jeni të rraskapitur mendërisht dhe thjesht doni që tensioni të largohet. Kjo është puna që duhet të bëni për të jetuar jetën me qëllim, për të qenë të qëllimshëm, për të bërë një ndryshim – kjo është puna që njerëzit shpesh nuk e ndajnë sepse nuk është magjepsëse dhe vet-promovuese. Por shikoni se çfarë po na tregon? Shihni përmes çarjeve se ku ndriçon drita? Për marrëdhëniet, për të jetuar një jetë të pasionuar, për të qenë përgjegjës për ndjenjat tuaja, për shfaqjen në amësi. Puna e vështirë dhe jetëdhënëse e përjetimit të jetës.
Në çfarë po kthehemi me shqetësimin tonë?
Çfarë na bënë të ndihemi ‘më mirë’ dhe ‘më rehat’? A na shërben? A është jetëdhënëse apo, në fund të fundit, po e bën jetën tonë më të vështirë? Ne mund të jemi duke kërkuar mënyra për të gjetur rehati që në të vërtetë na bëjnë më të pakëndshëm në planin afatgjatë. Zakonet dhe varësitë na largojnë nga të tjerët. Këto gjëra nuk e bëjnë jetën tonë më të mirë, ato zakonisht e bëjnë atë më të vështirë.
Kjo për shkak se shmangia e sikletit na pengon të veprojmë, të marrim përgjegjësi, të bëjmë ndryshime. Shmangia e sikletit na mban të mbërthyer, gjë e cila nganjëherë mund të jenë shumë më e dhimbshme sesa përjetimi i vetë sikletit.
Këtu është hapi tjetër!
Kur ndiheni të pakëndshëm do të thotë që ju duhet ta adresoni atë tek rrënja kryesore…mendimet tuaja. Një lajm i mirë! Ju nuk jeni të mbërthyer nga ‘përballja’ me një jetë të pakëndshme, ju duhet të mësoni trurin tuaj për mendime më të shëndetshme për t’ju fuqizuar dhe për të qenë dikush që përjeton paqe, gëzim, trishtim, zhgënjim… të gjitha ndjenjat, në mënyra më të shëndetshme.
Ç’lidhje ka kjo me jetesën e thjeshtë?
Është e pranueshme që ju të jeni të pakëndshëm kur përballeni me detyrat e shtëpisë tuaj, vendosjen e qëllimeve, ndryshimin e mënyrave tuaja, ose provimin e diçkaje të re. Është një kujtesë që të ndjehesh i palumtur është pjesë e të jetuarit të jetës, nuk do të thotë se po e bën jetën gabim, thjesht do të thotë se po jeton. Është inkurajuese të qëndroni më afër vetes dhe atyre zonave që ju sjellin dhimbje, ato që kanë nevojë për vëmendjen dhe praninë tonë. Ne mund të bëjmë më shumë sesa thjesht të përballemi me jetën, ne mund ta jetojmë jetën tonë me QËLLIM!
Burimi / https://simpleonpurpose.ca/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
