Mund të ndodhë, për arsye pune, për angazhime të tjera ose thjesht për të marrë një pushim. Ndonjëherë është puna që na pengon, duke shkaktuar ndërrime të pushimeve, kështu që në ditët tona të lira nuk mund ta pengojmë partnerin. Herë të tjera ato mund të jenë angazhime familjare, ose çështje buxhetore, ose edhe nevoja jonë ose e atij që të kemi një moment shkëputjeje për të jetuar në mënyrë të pavarur.
Shkurtimisht, arsyet mund të jenë nga më të ndryshmet, por rezultati nuk ndryshon: pushimet nuk i kalojmë dot së bashku. Si mund t’ia bëjmë që t’i shijojmë plotësisht ditët në “vetmi” dhe në të njëjtën kohë të ushqejmë marrëdhënien, ose të paktën të mos e bëjmë të vuajë?
Nëse zgjedhja është e detyruar – Ndonjëherë pushimet ndaras është një detyrim, diçka që duhet pranuar përtej vullnetit të dy partnerëve. Në këtë rast ju duhet të merrni më të mirën nga një situatë e keqe dhe të përpiqeni të zgjidhni një hapësirë alternative, sado e vogël, si një fundjavë e gjatë ose të paktën disa udhëtime jashtë qytetit.
Ose mund të ndodhë që njëri prej dy partnerëve të vendosë të mos heqë dorë nga pushimet e veta dhe tjetri mbetet në shtëpi. Nëse vendimi merret me marrëveshje të përbashkët, gjërat janë mjaft të thjeshta: një marrëdhënie e ngushtë çiftesh, e bazuar në besim, nuk ndikohet nga një ndarje e përkohshme, por mund të përfitojë prej saj. Nëse ka ndonjë gjë, le të bisedojmë para nisjes dhe të vendosim një sërë sjelljesh të lejuara ose të shmangura.
Gjithashtu mund të rregullojmë një takim të përgjithshëm telefonik, në varësi të mundësisë së komunikimit në destinacionin e zgjedhur, vetëm për të shmangur ankthet e panevojshme dhe gënjeshtrat e dhimbshme, për shembull se telefoni nuk “kap”. Dhe nëse tjetri nuk përgjigjet menjëherë në chat apo në Skype, mos e bëni atë një paranojë.
Nëse njëri nga të dy do që të niset vetëm – Çështja në këtë rast është më e komplikuar. Partneri që qëndron në shtëpi natyrisht do të ndihet i përjashtuar dhe i lënduar. Armiqtë e marrëdhënieve, në këtë rast janë mbi të gjitha xhelozia dhe dëshira për hakmarrje. Nëse ky është rasti ynë, ne do të bënim mirë të mbanim disa gjëra në mendje.
Të torturosh tjetrin me mesazhe të vazhdueshme dhe thirrje telefonike do të na dëmtojë ne dhe do të irritojë për vdekje partnerin tonë: nëse partneri “i arratisur” ka ndier nevojën për të tërhequr prizën nga ne, gjëja më e mirë që mund të bëjmë është t’i japim atij hapësirën e tij, me shpresën se kjo do të jetë e mjaftueshme për t’i dhënë jetë të re marrëdhënies. E lëmë që të shijojë pushimet e tij dhe i mbajmë gishtat e kryqëzuar: nëse gjithçka shkon mirë, ai do të ndjejë mungesën tonë dhe do të na kontaktojë. Përndryshe, të paktën do të dimë se si janë vërtet gjërat.
Çfarë mbetet – Në mënyrë që të mos ushqehemi me mekanizmin e stresit dhe xhelozisë, duhet të shmangim kontrollimin obsesiv të profileve të tij sociale (nëse ka pasur pak vlerësim për ne, nuk do të publikojë foto me të dashurën e re) dhe ndërkohë të përpiqemi që ta jetojmë sa më mirë kohën që kemi në dispozicion. Të mundohemi të gjejmë disa aktivitete interesante për t’i praktikuar në kohën tonë të lirë, t’i përkushtohemi një hobi që kemi lënë pas dore, të vizitojmë miqtë.
Në fund të fundit, një periudhë pauze nuk është gjithnjë negative: mund të na ndihmojë të rizbulojmë vlerën e shumë gjërave që i kemi anashkaluar, apo në të kundërt të ndiejmë mungesën e gjysmës sonë, duke kuptuar në këtë mënyrë se sa i rëndësishëm është për ne. Por në të njëjtën kohë do të zbulojmë gjithashtu se ne jemi në gjendje të largohemi dhe të kënaqemi edhe vetëm. Dhe kjo është e mirë për vetëvlerësimin.
Xhelozia – Është dënimi më i madh i periudhave të ndarjes. Vera dhe pushimet shpesh sjellin me vete një zjarr shtesë që i përzier me ndjenjën e ndjeshmërisë tipike për të qenë larg shtëpisë dhe zakoneve të përditshme, ofrojnë këtë ndjenjë të shëmtuar në një terren të përsosur. Dyshimi, por edhe frika, që ai mund të takojë një tjetër është një helm i hollë që të gërryen ditë pas dite. Është gjithashtu një spirale që ushqen vetveten dhe që duhet të thyhet sa më parë.
Nëse e dimë se jemi pre e lehtë për këtë “përbindësh me sy të gjelbër”, bëjmë marrëveshje të qarta me partnerin tonë para se të largohemi: ne i kërkojmë dhe njëkohësisht i premtojmë sinqeritet dhe besnikëri nga ana jonë. Dhe, gjatë periudhës së ndarjes, ne ushqejmë besim te njëri-tjetri, duke jetuar ditët tona sa më qetësisht të jetë e mundur. Kuptimi dhe respekti i ndërsjellë vërtet mund të transformojë një pushim të ndarë nga njëri-tjetri në një burim të ri energjie për muajt në vijim.
Burimi / www.gazeta-shqip.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
