“Dhe ata jetuan përgjithmonë të lumtur” ashtu si në përralla. Të zgjasësh një marrëdhënie, ndoshta për gjithë jetën, nuk është një mision i pamundur, edhe pse në këto vite duket një udhëtim shumë i vështirë siç dëshmohet nga numri i konsiderueshëm i ndarjeve dhe divorceve.
Përkundrazi, ka çifte që arrijnë të jetojnë dhe të plaken së bashku, ndoshta me pak kthesa, por pa humbur dëshirën për të ndarë udhëtimin e përditshëm: cili është sekreti i tyre? Si mund ta mbajnë ata dashurinë e tyre për dekada pa iu nënshtruar nga njëra anë stresit të përditshëm dhe nga ana tjetër monotonisë? Këtu janë disa strategji të vogla për një jetë të mirë për të mbajtur marrëdhënien e shëndetshme, nëse jo përgjithmonë, të paktën për aq kohë sa të jetë e mundur.
Kur entuziazmi zhduket – Ne nuk mund të kërkojmë që një marrëdhënie të mbetet e pandryshuar me kalimin e kohës, sepse edhe dashuria transformon dhe ndryshon lëkurën bashkë me ne. Jo pa qëllim ndjenja është më pak intensive dhe më pak e sinqertë: pasioni i zhurmshëm i fazave të para të rënies në dashuri kthehet në diçka më të qëndrueshme dhe eksitimi ndiqet nga momenti i ndjenjave. Varet nga ne dhe nga inteligjenca jonë për të kuptuar këtë transformim dhe për të vlerësuar një marrëdhënie më paqësore dhe më të balancuar. Kjo nuk do të thotë që na lejohet të neglizhojmë “rutinën” që ka nevojë një marrëdhënie: nuk heqim dorë nga ekskursionet çift, një darkë romantike që do të konsumohet në restorant madje edhe duke veshur një fustan të bukur, ose një palë të brendshme seksi për ta çmendur partnerin nën çarçafë.
Dashuria është vetëm dashuri – Nuk është përsosmëri absolute nga të gjitha këndvështrimet, në çdo kohë të ditës dhe 365 ditë në vit. Dashuria është para së gjithash një afirmim i tjetrit dhe një gatishmëri për të ndarë dhe sigurisht që duhet të ushqehet dhe forcohet në sajë të bashkëpunimit, intimitetit dhe vendosmërisë së partnerëve. Ne ndërtojmë, për shembull, një “bankë kujtimesh të lumtura”, që duhet të ruhet sikur të ishin në një bankë derrkuci dhe t’i kujtojmë ato në momente vështirësie. Le të kujtojmë, megjithatë, se dashuria nuk është e mjaftueshme për të garantuar kohëzgjatjen e një marrëdhënieje: kërkon angazhim të vazhdueshëm dhe aftësi për ta ripohuar atë edhe në transformimet e saj.
Të zihesh në mënyrën e duhur – Ballafaqimi në një mënyrë aktive është i pashmangshëm dhe i shëndetshëm. Ndonjëherë, vetë fakti i mosgrindjes më shumë është shenjë që gjërat nuk po shkojnë mirë në jetën në çift. Jo, pra, të mbajmë gjithçka brenda, por jo edhe grindje të pafundme dhe, akoma më keq, në zemërimin e pakontrolluar. Për t’u zënë në një mënyrë të shëndetshme, nuk duhet të humbasë aftësia e individit për të identifikuar veten në pikëpamjen e një tjetri dhe një qëndrim pozitiv: ekziston diskutimi për të kapërcyer një problem, për të mos dëmtuar veten ose duke shkelur njëri-tjetrin. Ne pyesim me qartësi për atë që duam, pa ringjallur të kaluarën dhe mbi të gjitha pa dëshirën për të lënduar.
Vlerësim dhe vetëvlerësim – Një marrëdhënie në çift funksionon nëse partnerët janë në mënyrë të vendosur në këmbët e tyre dhe kanë një marrëdhënie pozitive me veten. Vlerësimi për tjetrin shkon krah për krah me atë që ndiejmë për personin tonë: me siguri do të ketë momente në jetë ku do të gjendemi të lëkundur dhe do të duhet të mbështetemi te tjetri, por kjo nuk zëvendëson vendosmërinë personale dhe ndjenjën e pozitivitetit dhe guximin me të cilën duhet të përballemi me jetën dhe situatat e përditshme.
Ruajmë kohë për veten – Të duash partnerin nuk do të thotë të heqësh dorë nga një hapësirë për veten, për të kultivuar një pasion dhe një miqësi personale. Ne gjithashtu mbajmë një cep të vogël në shtëpinë tonë, ku mund të rrimë kur kemi nevojë për paqe dhe qetësi: nuk nevojitet shumë hapësirë, vetëm një kolltuk i rehatshëm në një cep të dhomës së ndenjes ose një tavolinë në dhomën e gjumit ku mund të ruani diçka, që e gjejmë sërish aty ku e kemi lënë. E njëjta hapësirë, fizike dhe e përkohshme, natyrisht duhet t’i jepet partnerit tonë dhe, ndoshta, madje edhe “çrregullimit” të tij.
Të kërkosh falje – Është një art i vështirë dhe i domosdoshëm. Ne të gjithë bëjmë gabime dhe e gjejmë veten duke dëmtuar ata përreth nesh. Gjëja e rëndësishme është të kemi ndershmërinë për ta njohur atë dhe për të riparuar gabimin. Një argument, shumë fjalë, një gjest agresiv kërkon një apologji të menjëhershme dhe të sinqertë, madje edhe më mirë është gjetja e një mënyre për t’u falur. Kryeneçësia nuk është (pothuajse) kurrë një strategji e mirë.
Puthje dhe përkëdhelje – Ato kurrë nuk janë të mjaftueshme, madje edhe pas shumë viteve marrëdhënie. Ashtu edhe seksi: duhet të bëhet shpesh dhe me dëshirë. Ne i kujtojmë partnerit tonë, madje edhe me fjalë të qarta, se për ne është i veçantë, që e duam dhe ne e pëlqejmë atë fizikisht. Nuk duhet t’i nënvlerësojmë kurrë gjestet e tij të sjellshme dhe duhet t’i themi gjithmonë që për ne është më uniku në botë.
Burimi / http://www.gazeta-shqip.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
