Një fjalë e urtë e viteve 1700 – 1800, thoshte: “Nëse nuk ndjeheni të lumtur, pretendoni të jeni. Edhe kur jeni të trishtuar dhe në depresion përpiquni të buzëqeshni, kjo gjë do t’iu bëjë të gëzoheni”
Koncepti i qartë, i cili në mënyrë të përkryer përmbledh objektin e studimit që publikojmë, domethënë, negativiteti që truri ynë absorbon dhe prodhon, kur ankohemi vazhdimisht ose jetojmë me njerëz që nuk bëjnë asgjë, por ankohen.
Në të vërtetë është vërtetuar edhe nga shkenca se kontakti i shpeshtë me ankesat ka një ndikim negativ në trurin dhe trupin tonë. Prandaj, është thelbësore të mbani mend këtë koncept dhe të siguroheni se sa herë që e gjejmë veten duke menduar negativisht, t’i largojmë ato.
Sipas neuropsikiologut Rick Hanson, tërësia ka gjithashtu themelin e saj. Kjo do të thotë se speciet njerëzore kanë evoluar duke u përballur me kërcënime të vazhdueshme dhe për këtë arsye struktura psikike është më e ndjeshme ndaj këtyre faktorëve sesa ndaj gëzimit dhe kujdesit të lirë. Por është gjithashtu e vërtetë që ky kontakt i shpeshtë dhe, në disa mënyra, i pashmangshëm me negativitetin dhe mendimin negativ, prodhon pasoja për trupin tonë, që më pas duhet të përpiqemi më shumë për t’i eliminuar.
Truri ynë riformulohet nga çdo mendim, gjë që ndikon drejtpërdrejt në ndërtimin tonë të realitetit. Gjithë truri ka një koleksion të sinapseve të ndara nga një hapësirë boshe e quajtur clefts sinaptik. Sa herë që mendoni, një sinaps “gjuan” një substancë kimike përmes plasaritjes të një sinapsi tjetër, duke krijuar kështu një urë që mbart me vete informacionin përkatës për të cilin po mendoni.
Çfarë janë sinapset?
Sinapset janë zona aktive të kontaktit midis fundeve nervore dhe neuroneve të tjera, qelizave të muskujve ose qelizave të gjëndrave. Krahasuar me stimujt pozitivë, ato negative prodhojnë më shumë aktivitet nervor dhe përpunohen më lehtë dhe më shpejt. Ky fenomen do të thotë se sinapet tona më të forta janë ato që më së shumti përcaktojnë personalitetin dhe riformojnë sjelljen tonë. Kështu, mendimet që janë më të pranishme në kokat tona përforcojnë urat brenda rrjetit të neuroneve tona.
Sa më shumë që një individ paraqet modele negative të mendimit dhe tenton të shqyrtojë aspektet negative të një situate, aq më lehtë do të jetë kthimi i vazhdueshëm në këto modele negativiteti.
“Rilindja” mund të dëmtojë strukturat nervore që rregullojnë emocionet, kujtesën dhe ndjenjat. Kur kalojmë shumë kohë pranë ankesave, “neuronet e pasqyrave” e bëjnë trurin tonë të lidhet me këta njerëz.
Ndërsa përjetojmë atë që po përjetojnë të tjerët, ne natyrisht fillojmë të shkëmbejmë energjitë negative me këta njerëz, duke ndotur kështu aftësinë tonë për të reaguar ndaj mendimeve negative. Mendimet dhe përvojat mund të çojnë në rritjen e sinapave të reja dhe madje të modifikojnë strukturën tonë gjenetike. Me fjalë të tjera, doktrina e quajtur neuroplasticity thotë se truri formohet ose ndryshon, bazuar në atë që qëndron në mendjen tonë.
Le të shohim se si t’i balancojmë këto efekte. Disa këshilla të thjeshta por shumë të efektshme.
- Të mësojmë të jemi selektivë
Nuk mund të zgjedhim vendin e punës ose kolegët, por mund të zgjedhim shoqërinë jashtë saj.
- Të përdorim mendime pozitive
Edhe kur në mënyrë të pashmangshme mendimet dhe fjalët priren drejt negativit, menjëherë bëj një korrigjim të kursit, duke e trajnuar psikikën tonë për të parë pozitivitetin.
- Thjesht t’i lëmë
Disa gjëra nuk mund të ndryshohen dhe për këtë arsye këmbëngulja e vazhdueshme jo vetëm që nuk e zgjidh çështjen, por ushqen negativitet.
Dhe, më e rëndësishmja, është thelbësore që të ushqejmë mendjen dhe psikikën tonë me besimin se edhe situatat që nuk na pëlqejnë apo problemet, mund të kapërcehen. Me kusht që pozitiviteti brenda nesh të ushqehet vazhdimisht.
Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
