Sa herë ju ka detyruar jeta t’i thoni lamtumirë dikujt? Në të vërtetë, ato nuk llogarisin herët që e bëtë, por është e domosdoshme të kuptoni se gjatë jetës është e nevojshme të thyhet më shumë se një lidhje, edhe nëse mund të na bëjë të vuajmë.
Të thuash lamtumirë do të thotë të rritesh, duke na lejuar të ri-zbulojmë veten kur, për një arsye apo tjetër, dikush ose diçka na largon nga vlerat themelore të lumturisë dhe balancimit me veten.
Unë them lamtumirë, sepse e di që nuk më nevojitet më, sepse nuk jam përparësia juaj, sepse boshllëqet tuaja më mbushin me të meta dhe sepse, edhe nëse nuk e kemi thënë kurrë me zë të lartë, e dimë që tashmë kemi thënë lamtumirë për një kohë të gjatë.
Asnjëherë mos e lejoni veten të jetë e dobët dhe të drejtohet nga dikush që nuk ka nevojë për ty. Nëse e bëni këtë, ju dëmtoni vetveten; ju dëmtoni vetëvlerësimin tuaj dhe në të njëjtën kohë ju i jepni fuqi të madhe dikujt që mban çelësin e pakënaqësisë tuaj.
Vetëm ju mund ta mbani atë çelës, së bashku me frenat e jetës tuaj dhe gjithmonë duhet të jeni të vetëdijshëm për atë që ia vlen të investoni kohën, ëndrrat dhe shpresat. Thënia e lamtumirës është një akt kurajimi dhe manifestimi i dashurisë për veten.
Ndarja me ata që nuk na duan kërkon guxim
Gjërat mund të jenë më të lehta. Ndoshta po të kishte një ilaç magjik për zhgënjimet e dashurisë, për të mbyllur dyert e zemrës për ata që nuk na duan më dhe për të vënë në praktikë artin e harresës, si dikush që hedh një gur në një lumë dhe e sheh atë të zhduket thellë.
Të thënit lamtumirë kërkon guxim, është një akt vullneti personal për të kënaqur një nevojë vitale. Do të thotë mbyllja e një rrethi në të cilin i themi vetes se nuk do lejojmë të vuajë, sepse ata që na japin mungesë nuk e meritojnë praninë tonë.
Por nuk ka lamtumirë të papërlyer, e cila nuk lë gjurmë e as plagë. Të thënit lamtumirë shpesh nënkupton nevojën për të shëruar shumë hapësira, për të shëruar plagët dhe dhimbjet e shpirtit tonë, se koha nuk është gjithmonë në gjendje të shërojë. Edhe në qoftë se nga dita në ditë ne i kthejmë faqet e kalendarit, koha nuk mund të kurojë asgjë nëse nuk e bëjmë vetë. Për këtë arsye vlen të merret parasysh aspekti i mëposhtëm.
Të thuash lamtumirë do të thotë të përballesh me humbjen
Ne duhet të kuptojmë se akti i të thënit lamtumirë, do të thotë që duhet të kalojnë nëpër procesin e zisë. Ka shumë njerëz që nuk janë të vetëdijshëm për këtë dhe nuk marrin parasysh jetën e përditshme pa i zgjidhur më parë llogaritë me emocionet dhe mendimet e tyre.
- Të themi lamtumirë ndaj një personi që ka qenë i rëndësishëm për ne, para së gjithash kërkon të kuptojmë se çfarë ndodhi, çfarë e gjeneroi atë ndarje.
- Është e nevojshme të pranojmë se ata nuk na duan më, ose është e nevojshme t’i japim fund një marrëdhënieje që na shkakton më shumë vuajtje sesa lumturi.
- Ndarja gjithmonë kërkon një shpërthim emocional, qoftë përmes lotëve apo fjalëve.
- Pranimi do të vijë gradualisht, ngadalë, por vetëm kur të ndihemi mirë me veten dhe sigurisht që kemi bërë zgjedhjen e duhur.
Thuaj lamtumirë pa urrejtje
Të thënit lamtumirë pa urrejtje ose përbuzje nuk është gjithmonë e lehtë. Momenti që ne bëhemi të vetëdijshëm për faktin se dikush nuk na nevojitet më, që nuk na do më, ose që na ofron një dashuri të dhimbshme, ajo që ndiejmë është një ndjenjë zemërimi dhe dobësie.
- Mbani mend se të gjitha këto emocione negative do ta bëjnë më të vështirë për ju që ta mbyllni atë lidhje. Është një ngarkesë emocionale që ju mban në një farë mënyre lidhur me atë person.
- Zemërimi, urrejtja dhe rrënimi lënë gjurmë në karakterin tonë dhe në emocionet tona. Na bëjnë të dyshimtë dhe se zemërimi gjeneron edhe më shumë negativitet ndaj vetes sonë.
Largohuni nga gjithçka, largohuni nga ata që nuk ju nevojiten dhe çdo emocion negativ që ju mban pas atyre që ju kanë lënduar. Kjo do t’ju lejojë të ecni përpara më lehtë. Nëse vazhdoni të grumbulloni gurë përgjatë rrugës, në fund nuk do të jeni në gjendje të ecni në rrugën e jetës. Lirojeni veten!
Thuaj lamtumirë për të rigjetur veten dhe për t’u rritur
Kur vazhdojmë me një marrëdhënie jofunksionale që na bën të vuajmë, nuk na bën të shohim të vërtetën dhe se, në vend që ta bëjmë veten të rritemi, ajo minon baraspeshën tonë personale dhe na largon nga vetja.
Thënia e lamtumirës përfshin fillimin e një udhëtimi delikat. Ju duhet të kujdeseni për plagët tuaja, të kujdeseni për veten dhe të tërhiqni fijen e artë të esencës tuaj, jo vetëm për të rimarrë personin që keni qenë më parë, por edhe për të krijuar atë që dëshironi të jeni sot.
Unë dua të jem një person i aftë të them lamtumirë dhe të liroj, të krijoj vend për gjëra të reja. Gjëra më të mira. Unë dua të jem ajo që isha, edhe pse jam i vetëdijshëm se kam humbur një pjesë të pafajësisë sime, atë pjesë të lidhjes që kam lënë, e di se unë jam arkitekti i së ardhmes sime. E di që do të filloj të ecë plot shpresa të reja, që unë nuk do të jem më viktimë, por një person i aftë për të mësuar nga ajo që kam përjetuar për të bërë atë që dëshiroj të jetë.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / http://www.lamiatempestaperfetta.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
