Të gjithë jemi të lënduar brenda. Të gjithë kemi plagë të brendshme psikologjike, emocionale, afektive që nuk i kemi shëruar. Problemi nuk është vetëm dëmi që ata bëjnë, por edhe fakti që ato përcaktojnë sjelljen dhe reagimet tona ndaj situatave.
Ndonjëherë ato e shërojnë veten me punën në vetvete, me psikoterapi ose rrugëtime të rritjes personale. Ndonjëherë ato shërohen vetëm duke i parë, sepse objekti ndryshon me vëzhgimin.
Lëndimet janë dobësitë tona. Ato na bëjnë më të brishtë dhe më pak të lidhur me aftësitë dhe talentet tona.
Fatkeqësisht nënvlerësojmë rëndësinë e plagëve, dhe me mendjen, mendojmë se i kemi kapërcyer ato, ose që ato janë gjëra të vjetra, pa e kuptuar që na kushtëzojnë energjikisht dhe ndikojnë në sjelljen tonë. Ata janë motori që na shtyjnë të mendojmë, veprojmë dhe reagojmë në një mënyrë të caktuar që nuk është ajo që vjen nga thelbi ynë i lirë dhe origjinal.
Defektet e karakterit tonë vijnë pikërisht nga plagët: prekja, xhelozia, ndrojtja, temperamenti … të gjitha vijnë si pasojë e plagëve të pashëruara. Ne duhet të shohim nga brenda për të kuptuar se çfarë na lëndon dhe të ndërmarrim veprime për të kuruar dhe shëruar vuajtjet tona.
Nuk mund të përjashtohemi, nuk mund të kthehemi, t’i shmangim ato, të pretendojmë se nuk ekzistojnë. Realiteti gjithmonë do të pasqyrojë plagët tona, situatat gjithmonë do të na tregojnë se çfarë na lëndon dhe vazhdimisht do të na vënë përpara këtyre të pazgjidhurave tona.
Për shkak se detyra shpirtërore është pastrimi i këtyre energjive negative, detyra është t’i shndërrojmë ato në dashuri, emocione të larta, energji pozitive, pika të forta. Prandaj, le të nxjerrim pak guxim dhe t’i përballojmë: do të gjejmë dhurata edhe atje …
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi Metodo StudiAmo – D.ssa Lucia Goldoni, psikoterapeute
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
