Kur flitet për prindërit, shpesh vëmendja përqendrohet tek nëna, pasi shumica e detyrave të edukimit dhe rritjes së fëmijëve u besohen atyre.
Por kjo nuk nënkupton heqjen e rëndësisë së rolit që kanë baballarët, veçanërisht kur bëhet fjalë për rritjen e vajzave. Kjo është një lloj marrëdhënieje e thellë emocionale, një lidhje që lidh botën e meshkujve dhe femrave dhe ndihmon në mirëkuptimin reciprok.
Një vajzë është princesha e babait, një thesar për t’u ruajtur dhe mbrojtur, një dhuratë e paçmuar, në sajë të së cilës një baba ndihet i bekuar çdo ditë. Nëse me një djalë në një pikë në jetë do të lindë rivaliteti dhe dinamika e konfliktit, me vajzën kjo nuk do të ndodhë. Kur fëmijët meshkuj rriten, aftësia e tyre për të komunikuar pa superstruktura ose siklet është humbur. Megjithatë, me një vajzë, prindërit mund të vazhdojnë të komunikojnë me besim të përhershëm.
Për një vajzë, babai është princi i magjepsur, ideali i një mashkulli që dëshiron të ketë pranë, gjiganti i butë që e ka shëtitur atë kur ishte fëmijë ose që ngrihet herët për të shkuar dhe për ta marrë atë në disko kur është adoleshente . Kjo urë mes universit të burrave dhe grave i pasuron të dy, domethënë, e bën atë një mashkull më të plotë dhe një bijë më të pjekur dhe të ndërgjegjshme. Kjo dashuri e pakufishme dhe e rrallë është gdhendur në kujtesën e babait dhe vajzës në shumë momente të përbashkëta, duke përfshirë përplasjet dhe të qeshurat.
Nuk ka detyrë më të bukur dhe më të komplikuar, një punë të dobishme dhe të vështirë se ajo e një babai që ndihmon vajzën e tij të vogël të bëhet grua.
Burimi / emozionifeed.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
